“...Η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη στέρηση ελευθερίας και γι’ αυτό η πολιτεία οφείλει να δρα αποτελεσματικά για την καταπολέμησή της. Η αναφορά στο Σύνταγμα είναι στα πλαίσια της διαρκούς υποχρέωσης της πολιτείας να δρα δεσμευτικά με πολιτικές ώστε να επιτυγχάνεται η κοινωνική συνοχή, η αξιοπρεπής διαβίωση, η γεφύρωση των ανισοτήτων, η κοινωνική σταθερότητα και η πρόοδος του συνόλου της κοινωνίας μας...”
«...Η κύρια, όμως, παρέμβασή μας κατ’ επιταγή της κοινωνίας, αποτελεί η αναθεώρηση του άρθρου 22 όπου σαφώς πλέον ορίζεται η υποχρέωση του κράτους να μεριμνά για την εμπέδωση της κοινωνικής συνοχής, για τη διασφάλιση εγγυημένου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους πολίτες. Αποτελεί τον πυρήνα της ύπαρξης του κράτους, αποτελεί τον πυρήνα της ύπαρξης της πολιτικής μας...»
«...Απλά, γρήγορα και αποτελεσματικά, με κόστος πραγματικά υποπολλαπλάσιο του οφέλους, με περιβαλλοντική ευαισθησία, με φρέσκια και πολυπρισματική ματιά στις προκλήσεις του μέλλοντος, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ένα άμεσο πρόβλημα. Η «πράσινη» ανάπτυξη είναι υπόθεση όλων μας, αφορά τη ζωή μας, αφορά τη ζωή των παιδιών μας, αφορά τον πλανήτη μας και θεωρώ ότι κανένας πολιτικός φορέας δεν δικαιούται να μονοπωλεί την περιβαλλοντική ευαισθησία....»
«…Κανείς δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία στο Μέλλον, ούτε με στείρα αντιπαράθεση και μηδενισμό μπορεί να συμβάλλει στην δημόσια διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας όπου ο πολίτης θα μετέχει ενός δίκαιου και αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους. Κάθε νομοθετική μας προσπάθεια, μας φέρνει πιο κοντά στον επιδιωκόμενο για τους πολίτες στόχο και έχετε δύο επιλογές. Ηχηρά απόντες ή δημιουργικά παρόντες και συμμετέχοντες…»
«...Ο πολιτικός λόγος κινδυνεύει να αντικατασταθεί με συνθήματα και η εκλογική βούληση των πολιτών να αμφισβητείται από τους λάτρεις της δημοσκοπικής δημοκρατίας. Ποτέ, καμία δημοσκόπηση δεν ανέδειξε τους μπροστάρηδες, τους πρωτοπόρους, τους ιδεολόγους, τους οραματιστές. Μόνο όσοι κατέθεσαν την ψυχή τους στη δημοκρατία, στο λαό και στο έθνος, έγραψαν υποθήκες για να τους δικαιώσει ο λαός και να τους θυμάται η ιστορία...»
«...Αυτό, όμως, που σίγουρα γνωρίζει ο λαός μας είναι ότι δεν βάλαμε διαχωριστική κόκκινη γραμμή με την κοινωνία, όπως λέτε στο κείμενο της πρότασής σας, αλλά βάλαμε διαχωριστική πράσινη γραμμή με το σπάταλο, γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό κράτος, με τις δυνάμεις της συντήρησης και των προνομιακών κεκτημένων, με τις νοοτροπίες και τις αγκυλώσεις που παρήγαγαν οι πολιτικές του χθες...»
«...δεν υπερασπιζόμαστε το παλιό, φθαρμένο, ρουσφετολογικό και απωθητικό κράτος. Δεν συμπαραστεκόμαστε σε συντεχνίες και κατεστημένα, που υπερασπίζονται προνομιακά κεκτημένα και τον απωθητικό κρατισμό. Δεν σας χαρίζουμε το κοινωνικό κράτος....»
«Η κοινωνία απαιτεί λύσεις, λύσεις ενταγμένες στα πλαίσια ενός κράτος δικαίου. Στη διάρκεια αυτής της πορείας η κοινωνία μας παρακολουθεί όλους για τις προτάσεις μας, τη συμμετοχή μας, τις αντιδράσεις μας, την απουσία μας. Μας παρακολουθεί και μας κρίνει.»
«....Εμείς για μία ακόμη φορά κοιτάζουμε στα μάτια τους Έλληνες και τους λέμε ότι κάναμε το καθήκον μας γιατί η πραγματική απειλή για το κοινωνικό κράτος δεν είναι τα ίδια τα προβλήματα, αλλά η ανικανότητα ή η πολιτική αδυναμία των ηγεσιών να τα αντιμετωπίζουν. Εμείς γνωρίζουμε τι θα μας πιστώσει η ιστορία. Εσείς γνωρίζετε τι θα σας χρεώσει;»