Ομιλία στη συζήτηση επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού και των Προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2014»

Κύριε Πρωθυπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μέσα σε δεκαοκτώ μήνες πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα και σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας. Πετύχαμε βελτίωση του οικονομικού κλίματος κατά δεκαπέντε μονάδες. Είμαστε η πρώτη χώρα μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ σε ρυθμό αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Πετύχαμε σημαντική μείωση των δαπανών εξυπηρέτησης του χρέους.

Είμαστε εντός των προϋπολογισθέντων στόχων και στα έσοδα και στις δαπάνες. Δημιουργούνται πλέον οι προϋποθέσεις για το τέλος του κύκλου της ύφεσης και την έναρξη του κύκλου της βιώσιμης ανάπτυξης, για διατηρήσιμα πρωτογενή πλεονάσματα.

Είναι προφανές ότι, με την ανεργία στο 27%, με τη μετανάστευση των υψηλών προσόντων, με την υψηλή φορολογία και με μια χώρα βαθιά λαβωμένη σαν εικόνα στο εξωτερικό, είναι ανάγκη πια όλοι μαζί να βρούμε αυτά που μας ενώνουν.

Είναι δύσκολα τα πράγματα, κανείς δεν το αμφισβητεί. Όμως, δεν πρέπει να υποτιμάται αυτό που πετύχαμε με τις θυσίες του ελληνικού λαού, με τους κόπους, τις προσπάθειές του και το συντονισμό της Κυβέρνησης.

Είναι αναγκαία η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα. Είναι η ώρα να διαμορφώσουμε όλοι μαζί εθνικό όραμα και εθνική στρατηγική για να δημιουργήσουμε ένα μέτωπο νέων προσανατολισμών για τη χώρα, για να αλλάξουμε την ψυχολογία του λαού, για να προσελκύσουμε επενδυτές και την αναγκαία ρευστότητα.

Ο Προϋπολογισμός του 2014 είναι ρεαλιστικός, είναι συμβιβαστικός, είναι αναγκαίος, είναι μεταβατικός. Είναι ο τελευταίος της ύφεσης και ο πρώτος της ανάπτυξης. Η οικονομία και η ζωή απαιτούν ρεαλιστικό ζώντα συμβιβασμό των αντιθέτων.

Εμείς εκ φύσεως, ως ιδεολογία και ως παράταξη, δεν πιστεύουμε στην υψηλή φορολογία. Δεν είμαστε σοσιαλδημοκράτες, δεν είμαστε σοσιαλιστές, δεν είμαστε αριστεροί, δεν είμαστε κρατικιστές. Πιστεύουμε στον κοινωνικό φιλελευθερισμό και την κοινωνική οικονομία της αγοράς.

Και όμως, αναγκαστήκαμε, με ένα ρεαλιστικό συμβιβασμό, να υιοθετήσουμε προσωρινά πολιτική υψηλής φορολόγησης και στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις. Ξέρουμε ότι στερούμε αναγκαίους πόρους και από την κατανάλωση και ταυτόχρονα αυξάνουμε το κόστος παραγωγής.

Όμως, ταυτόχρονα με αυτές τις πολιτικές, κάνουμε και μια σειρά από άλλες ενέργειες, όπως παραδείγματος χάρη να περιορίσουμε το υπερδιογκωμένο και σπάταλο δημόσιο τομέα, να αυξήσουμε την αποτελεσματικότητα του κοινωνικού κράτους, να πετύχουμε πλεονάσματα 3 δισεκατομμυρίων το 2014, δηλαδή 1,6% του ΑΕΠ χωρίς να μειώσουμε μισθούς και συντάξεις, χωρίς να εφαρμόσουμε το μισθολόγιο για τους ενστόλους, χωρίς να επιβάλουμε εισφορά στον κύκλο εργασιών των επιχειρήσεων υπέρ του ΟΑΕΕ.

Είναι δεδομένο ότι και με το Φ.Π.Α. στην εστίαση, τον οποίο μειώσαμε δέκα μονάδες και θα συνεχίσουμε αυτή την πολιτική, κατορθώσαμε να έχουμε τις ίδιες δαπάνες για μισθούς και συντάξεις με αυτές που είχαμε το 2013. Είναι η πρώτη φορά από τότε που η χώρα μπήκε στο μνημόνιο.

Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι μέσα σε ένα υφεσιακό και οριακά αναπτυξιακό διεθνές πλέον περιβάλλον καλούμαστε να ανορθώσουμε μία οικονομία και να δημιουργήσουμε σταθερή ανάπτυξη, βελτιώνοντας τους δείκτες της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, προσελκύοντας επενδυτές και βεβαίως αλλάζοντας τον προσανατολισμό της χώρας με επίκεντρο στην εξωστρέφεια.

Είναι προφανές ότι κάναμε με σύστημα και μέθοδο ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, έγιναν επτά το 2013. Τρέχουν δεκατέσσερις διαγωνισμοί για το 2014, αναμένονται έσοδα 3,6 δισεκατομμύρια που θα απομειώσουν το χρέος της χώρας, αλλά αυτό δεν είναι το κύριο που θα επιτύχουμε.

Αυτό που επιτυγχάνουμε είναι να αλλάξουμε τελείως τον τρόπο με τον οποίο οι εταίροι και οι δανειστές μας αντιμετωπίζουν πλέον τη χώρα, όταν κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, γιατί διαμορφώσαμε νέες συνθήκες επαναδιαπραγμάτευσης για τη βιωσιμότητα του χρέους, αφού το Δεκέμβριο του 2012 πετύχαμε εκτός από τη μείωσή του, την επιμήκυνσή του, τη μείωση των επιτοκίων και μία σειρά από αναδιαρθρώσεις.

Όσον αφορά τα 37 δισεκατομμύρια που πληρώσαμε το 2012 για την εξυπηρέτηση του χρέους, τώρα πληρώνουμε 19 δισεκατομμύρια. Πληρώναμε 12 δισεκατομμύρια για τόκους το 2012, το 2014 θα πληρώσουμε 6 δισεκατομμύρια.

Καλούμαστε λοιπόν να κάτσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με λογική, με αξιοπιστία, με αποτελέσματα και όχι με ψεύτικους λεονταρισμούς, όχι με διασυρμό της χώρας, όχι με θυματοποίησή της.

Απέναντι σε αυτή, λοιπόν, την πολιτική, ο Εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μας εγκάλεσε γιατί ο Προϋπολογισμός, ο οποίος κατετέθη, είναι στον «αέρα» γιατί δεν έχει συμφωνήσει η τρόικα.

 Εσείς που θα καταργήσετε με ένα άρθρο κι ένα νόμο το μνημόνιο, μας εγκαλείτε γιατί δεν πήραμε ακόμη την έγκριση; Μήπως άλλωστε ο Εισηγητής σας δεν μας εγκάλεσε διότι δεν θα πετύχουμε, δήθεν, ανάπτυξη, γιατί οι σύμβουλοι της κ. Μέρκελ προβλέπουν ότι θα έχουμε ύφεση 1,5%; Δηλαδή, εσείς που θα καταργήσετε με ένα νόμο και με ένα άρθρο το μνημόνιο επικαλείστε τους συμβούλους της κ. Μέρκελ για να μας εγκαλέσετε;

Δεν ακούσαμε, κύριοι, ούτε μία πρόταση για έξοδο από την κρίση. Πέρα από τη φιλολογική συζήτηση περί της αρχιτεκτονικής, της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν ακούσαμε ποια είναι η πρότασή σας για τη χώρα.

Σε μία προσπάθειά σας να ρουφήξετε εκλογικά το «όλον ΠΑΣΟΚ», ανακαλύψατε ότι ο Παπανδρέου είχε δίκιο με το «λεφτά υπάρχουν». Και ξαφνικά, όταν τίθεται μία συζήτηση περί υπερφορολόγησης ή μη, η απάντησή σας είναι η εξής: «Εξαρτάται. Απλώς εμείς θα κάνουμε μία άλλη φορολογική πολιτική».

¶ρα, δεν θα μειώσετε τα φορολογικά βάρη. Βαθύ κράτος είστε. Βαθύ παρελθόν.

Επικαλείστε ως λύση τις αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις. Πού τις θυμηθήκατε;

Βαθύ κράτος, βαθύ παρελθόν, βαθύ πέλαγος συνιστωσών, ανερμάτιστες πολιτικές.

Ο Εισηγητής σας αμφισβήτησε την ανάγκη πρωτογενούς πλεονάσματος επικαλούμενος τον Μπεν Μπερνάνκι. Ποιον; Τον μέντορα του εφαρμοσμένου τραπεζικού καπιταλισμού, όπως διδασκόταν στα θεωρεία και στα θρανία της ΚΝΕ τότε ο Αρχηγός σας. Την ίδια ώρα, όμως, δεν προτείνετε τίποτα. Μόνο κριτική, μόνο καταγγελτικός λόγος.

Υπηρετείτε πολιτικές που πραγματικά διαιωνίζουν τα μνημόνια. Μας ζητήσατε να «σκάψουμε» σε άλλη κατεύθυνση. Αναρωτιέμαι: Όταν εμείς και ο ελληνικός λαός επιλέξουμε να «σκάψουμε» σε μία άλλη κατεύθυνση -ας το υποθέσουμε- εσείς που θα είστε; Μήπως θα έχετε πάρει συνδικαλιστική άδεια ή μήπως θα είστε σε κανένα μονόπρακτο θεατρικής παράστασης με αυτόν τον απίθανο Πρύτανη;

Και ο Πρύτανης αυτός είπε το εξής απίθανο: Προτιμά τις προκλήσεις και τους προπηλακισμούς των φοιτητών, παρά να παρεισφρήσει στο πανεπιστήμιο η Χρυσή Αυγή.

Δεν καταλάβατε ότι αυτές οι πολιτικές άφησαν να παρεισφρήσει η Χρυσή Αυγή στην ελληνική κοινωνία;

Αυτός ο Πρύτανης είπε, «Τιμώ τον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων, γιατί δίνουν το αίμα τους για να σώσουν τη σάρκα τους». Θεατρικό είναι αυτό.

 Κι εμείς λέμε: Ποιο αίμα δίνουν; Το αίμα του ελληνικού λαού, των οικογενειών, που δεν αφήνουν τα παιδιά τους να φοιτήσουν, που από το υστέρημά τους προσπαθούν.

Όσο εμείς παλεύουμε για την έξοδο από την κρίση και το τέλος των μνημονίων, μήπως αισθάνεστε ότι πλησιάζει και το τέλος της ευκαιρίας σας να καταλάβετε τα «χειμερινά ανάκτορα»; Μήπως φοβάστε ότι αν βγούμε στο «ξέφωτο» της ανάπτυξης, εσείς θα ξαναγυρίσετε στη σκιά του 3%;