Ομιλία στη συζήτηση της πρότασης νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αρμοδιότητος Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας «Αύξηση της απασχόλησης και αντιμετώπιση της ανεργίας».

Θεωρώ ότι η σημερινή συζήτηση είναι και χρήσιμη και αναγκαία και οφείλω να ομολογήσω ότι θα πρέπει να συγχαρούμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. γιΆ αυτή του την πρωτοβουλία, όχι όσον αφορά το περιεχόμενο και την ποιότητα του νομοσχεδίου, αλλά επειδή με την πρωτοβουλία του αυτή προκαλεί τη συζήτηση μέσα σΆ αυτή την Αίθουσα.

Βιώνουμε τη χειρότερη κρίση που έχει ζήσει η παγκόσμια οικονομία τα τελευταία ογδόντα χρόνια.

Έχει διαρκή και μεταλλασσόμενα χαρακτηριστικά από την ώρα που ξέσπασε.

Αυτό που σήμερα την χαρακτηρίζει είναι η μείωση της ρευστότητας, η μείωση των τιμών του πετρελαίου, η συρρίκνωση της ζήτησης. Αυτό σημαίνει ότι το κέντρο βάρους αυτής της κρίσης μετατοπίστηκε στην αγορά εργασίας, η οποία πλήττεται με καίριο τρόπο σε παγκόσμιο επίπεδο.

Όλες οι διεθνείς προβλέψεις μιλούν για πενήντα εκατομμύρια ανέργους, πενήντα εκατομμύρια νέους απολυμένους μέσα στο 2009. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάνει μια πρόβλεψη για 2,7 εκατομμύρια χαμένες θέσεις εργασίας μόνο στην Ευρώπη.

Η χώρα μας είναι και αυτή μέσα στον κυκλώνα. Η τύχη της είναι ότι η σημερινή Κυβέρνηση με πολύ γρήγορο βηματισμό είχε προσπαθήσει να βελτιώσει την ποιότητα της αγοράς εργασίας, να κάνει συγκεκριμένες και συντονισμένες δράσεις και πολιτικές προκειμένου να αντιμετωπίσουμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, το οποίο παραλάβαμε το 2004 από τις κυβερνήσεις του χθες.

Πεντακόσιες εξήντα χιλιάδες ανέργους παρέλαβε αυτή η Κυβέρνηση.

Στο 11,3% ήταν η εκτίναξη της ανεργίας και μάλιστα -να θυμίσω- σε πλήρη ολυμπιακή ανάπτυξη, όταν τα υπερκοστολογημένα ολυμπιακά έργα ήταν σε πλήρη ανάπτυξη και όλοι προδίκαζαν μεταολυμπιακή ύφεση.

Θεωρώ ότι οι πολίτες όλου του κόσμου ανησυχούν και δικαίως ανησυχούν και οι πολίτες στη χώρα μας.

Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα ένα πρόβλημα που αφορά τη ζωή μας, αφορά την καθημερινότητά μας, αφορά τις ευαισθησίες μας.

Ανεργία, έλλειψη δουλειάς, σημαίνει ποιοτική έλλειψη ελευθερίας, σημαίνει ότι πλήττεται το ζωτικό σου δικαίωμα στην παραγωγή, στη ζωή, στην κοινωνία.

Η Κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή στο πλαίσιο αυτό έθεσε συγκεκριμένους άξονες.

Πρώτον, ζήτησε συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων.

Δεύτερον, η ίδια επέδειξε υπευθυνότητα προκειμένου να δώσει και να αναπτύξει στην ελληνική κοινωνία ένα πλαίσιο οικονομικών μέτρων το οποίο θα στηρίξει την ανάπτυξη, θα στηρίξει την απασχόληση, θα μειώσει τα κρατικά ελλείμματα, θα προκαλέσει δημοσιονομική εξυγίανση και ταυτόχρονα θα στηρίξει τους οικονομικά ασθενέστερους.

Ο πιο μεγάλος κίνδυνος στην παγκόσμια οικονομία αφορά την έξαρση της ανεργίας, γιΆ αυτό και όλες οι πολιτικές της Κυβέρνησης είναι στραμμένες στην αγορά εργασίας.

Επειδή ακούσαμε πολλά και είναι και στην εισηγητική έκθεση της πρότασης νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι η ανεργία μαστίζει τους νέους, τις νέες γυναίκες, ότι πλήττονται βάναυσα, θα ήθελα πράγματι να πω ότι η κατάσταση δεν είναι ικανοποιητική.

Όταν έχεις ανεργία της τάξεως του 8% είναι δεδομένο ότι έχεις ένα κοινωνικό πρόβλημα. Βεβαίως θα είχες πολύ μεγαλύτερο αν ήταν στο 11,3% και οι συνέπειές του ήταν γνωστές.

Θα ήθελα να πω, λοιπόν, ότι ακόμη και στους νέους ηλικίας 15 έως 29 ετών η Κυβέρνηση παρέλαβε μια ανεργία στο 21,3% και με συγκροτημένες πολιτικές τη μείωσε στο 15,6%, δηλαδή έξι ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες.

Αντίστοιχα στις γυναίκες το ποσοστό ήταν συντριπτικό: το 28% των νέων γυναικών 15 με 29 ετών ήταν άνεργες. Μειώθηκε κατά επτά μονάδες.

Είναι δεδομένο ότι όλες οι δράσεις, όλες οι στοχεύσεις μας είναι σΆ αυτή την κατεύθυνση, αλλά και δεν μπορούμε να υποτιμούμε ότι είμαστε σε πολύ καλύτερη μοίρα εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης σε σχέση μΆ αυτό που ήμαστε πριν από πέντε χρόνια.

ΚατΆ αρχήν για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα θα πρέπει πρώτα απΆ όλα να έχουμε την ικανότητα να το αναλύσουμε. ¶ρα, λοιπόν, πώς είναι δυνατόν σήμερα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να αναλύει ένα πρόβλημα όταν αμφισβητεί δομικές του σταθερές;

Πρώτον, την ορθότητα καταγραφής της ανεργίας.

Αγαπητοί συνάδελφοι, η ανεργία καταγράφεται με βάση τον ευρωπαϊκό Κανονισμό 1897/2000, με τον ίδιο τρόπο που την καταγράφατε κι εσείς. Δεύτερον, δεν μπορείτε…

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ: Είστε σίγουρη γιΆ αυτό;

ΦΕΒΡΩΝΙΑ ΠΑΤΡΙΑΝΑΚΟΥ: Απόλυτα σίγουρη. Και γιΆ αυτό το λόγο…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Παρακαλώ, μην κάνετε διάλογο μεταξύ σας.

Ολοκληρώστε, κυρία Πατριανάκου.

ΦΕΒΡΩΝΙΑ ΠΑΤΡΙΑΝΑΚΟΥ:…αναζητήστε από τον κ. Παπακωνσταντίνου να σας ενημερώσει για τις χρήσιμες απογραφές που ο ίδιος επικαλέστηκε ότι θα κάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μόλις αναλάβει.

Προχωράμε στην καταστροφολογία με την οποία αντιμετωπίσατε τα ποσοστά ανεργίας του Δεκεμβρίου. Πράγματι το Δεκέμβριο είχαμε μία άνοδο της ανεργίας στο 8,9%, αλλά θα ήθελα να θυμίσω ότι αυτή την ανεργία είχαμε τον αντίστοιχο μήνα, χωρίς να έχουμε τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης, και το 2007.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

με τα στοχευμένα προγράμματά μας είναι δεδομένο ότι επιδιώξαμε νέες θέσεις εργασίες. Το 66,5% επωφελήθηκε και παρέμεινε στην αγορά εργασίας.

Για δημιουργία της δικής τους επιχείρησης αποτάνθηκαν χιλιάδες νέοι, όπου τα αποτελέσματα αυτού του προγράμματος είναι επίσης εντυπωσιακά. Το 75% παραμένει στον επιχειρηματικό στίβο και το 18% προσέλαβε και νέο υπάλληλο.

Και για να έρθουμε λίγο στη δική σας πρόταση νόμου αναλυτικά, θα πω ότι έχει καίρια λάθη.

Πρώτον, εσείς μέχρι τώρα μας λέγατε ότι η κοινωνική εργασία θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας. Δεν θα έπρεπε στην πρόταση νόμου σας να αναφέρεστε στην κοινωνική εργασία; Δεν θα έπρεπε να μας πείτε, εν πάση περιπτώσει, τι σημαίνει κοινωνική εργασία; Δεν θα έπρεπε να μας πείτε αν είναι αμειβόμενη ή εθελοντική, αν είναι πλήρους ή μερικής απασχόλησης, αν είναι ασφαλισμένη ή ανασφάλιστη; Και πόσους αφορά, εν πάση περιπτώσει; Γιατί την αγνοείτε; Μία πρόταση νόμου φέρατε. Τουλάχιστον, εξειδικεύστε μια πολιτική που θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας στο μέλλον.

Μιλάτε για επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών. Αυτή είναι η πρότασή σας για να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας;

Ενώ εσείς λέτε ότι θα καταργήσετε τα stages επισήμως, στο άρθρο 2 κατΆ ουσίαν στηρίζετε τα stages.

Μιλάτε για 70% του βασικού μισθού. Ξεχνάτε ότι εσείς αποσυνδέσατε το επίδομα ανεργίας από το βασικό μισθό και έπρεπε να έρθει η Νέα Δημοκρατία για να το επανασυνδέσει, έπρεπε να έρθει η Νέα Δημοκρατία από τα 311 ευρώ που βρήκε επίδομα ανεργίας να το πάει στο 454 ευρώ;

Έπρεπε να έρθει η Νέα Δημοκρατία να δώσει συν 10% στο επίδομα ανεργίας για κάθε προστατευόμενο μέλος της οικογένειας.

Δεν εξαιρούμε κανέναν. Εσείς εξαιρούσατε. Δεν εξαιρούμε τις εγκύους από τις καταστάσεις των ανέργων. Εσείς τις εξαιρούσατε.

Και τέλος και καλύτερο, στο άρθρο 3, προσεγγίζοντας την υγειονομική κάλυψη, κατΆ ουσίαν το μόνο που κάνετε, ενοποιώντας τα κλιμάκια, είναι να είστε καταδικαστικοί γιΆ αυτούς που είναι σε ηλικία άνω των εξήντα ετών. Απαιτείτε να έχουν από 3.600 έως 3.900 ένσημα, για να έχουν πλήρη ασφαλιστική κάλυψη.

Θα πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν θέτει ερωτήματα με τους πολίτες ή τους τραπεζίτες, να αποφασίσει ποιους συνδαιτυμόνες έχει. Γιατί η πρόταση νόμου του δεν είναι με τους πολίτες, δεν είναι με τους ανέργους.