Ομιλία Φεβρωνίας Πατριανάκου στην ημερίδα με θέμα: «Πολιτικές για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Εθνικής μας Οικονομίας και την μείωση της ανεργίας»

Ομιλία Φεβρωνίας Πατριανάκου στην ημερίδα με θέμα: «Πολιτικές για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Εθνικής μας Οικονομίας και την μείωση της ανεργίας» που διοργάνωσε το 10^ο Περιφερειακό Τμήμα του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, στο πλαίσιο των διήμερων συνεδριακών εκδηλώσεων του Forum Ανάπτυξης.

Κυρίες και κύριοι,

Κατετέθη χθες στη Βουλή ο πρώτος ισοσκελισμένος Προϋπολογισμός.

Ο προϋπολογισμός του 2015 προβλέπει υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, περαιτέρω μείωση του δημόσιου χρέους και, μετά από έξι χρόνια βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης, επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη με ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης 2,9% που είναι από τους υψηλότερους σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Είναι ο δεύτερος προϋπολογισμός που κατατίθεται χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τρόϊκας.

Πριν ακριβώς ένα χρόνο οι εκπρόσωποι των δανειστών χαρακτήριζαν τον Προϋπολογισμό του 2014 αναξιόπιστο και ως τέτοιος έπρεπε να αναθεωρηθεί.

Φυσικά διαψεύστηκαν.

Μαζί τους και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Η εφαρμογή και η αξιόπιστη υλοποίησή του φετινού προϋπολογισμού σε κάθε περίπτωση σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής.

Ανεξάρτητα από την όποια κριτική για την ένταση, την ταχύτητα και το βάθος της προσαρμογής, η επίτευξη των στόχων δημοσιονομικής πειθαρχίας και εξόδου από την ύφεση, δημιουργούν συνθήκες μιας νέας αφετηρίας, σε πιο στέρεες και υγιείς βάσεις για την Ελληνική οικονομία.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης αποτελεί ακόμα πεδίο σύνθεσης διαφορετικών απόψεων, με συνέπεια την αδυναμία λήψης γρήγορων αποφάσεων ικανών να φέρουν ταχύτερη ανάκαμψη.

 Η προτεσταντική εμμονή της Γερμανίας στους δημοσιονομικούς στόχους, σε συνδυασμό με την κρίση στην Ουκρανία, το Ρωσικό εμπάργκο και την οικονομική αδυναμία του Νότου, οδηγεί την ίδια σε οικονομική στασιμότητα  και τον Πρόεδρο του Eurogroup κο Νταϊνσεμπλουμ να ζητάει από την Γερμανία, να κοιτάξει μπροστά και να προχωρήσει σε Μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητά της, και την Standard & Poor’s να προειδοποιεί για τον κίνδυνο τρίτης περιόδου ύφεσης στην Ευρωζώνη μέσα σε μια εξαετία.

Με ρυθμό ανάπτυξης μόλις 0,2% το τρίτο τρίμηνο του 2014 τα 18 κράτη-μέλη βρίσκονται αντιμέτωπα με την τριπλή πρόκληση. Της αναιμικής ανάπτυξης, της υψηλής ανεργίας και του επικίνδυνα χαμηλού πληθωρισμού καθώς η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών έχει εξαντληθεί λόγω των μέτρων λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης τα τελευταία χρόνια.

Σε αυτό λοιπόν το ευρωπαϊκό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από αστάθεια, δημοκρατικό έλλειμμα, ανισότητες και γενικευμένη αβεβαιότητα, η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται ασύμμετρα, τόσο σε όρους δημοσιονομικής προσαρμογής όσο και σε όρους βιοτικού επιπέδου.

Σε αυτό το πεδίο μάχης όμως, διαμορφώνονται και οι πρώτες αλλά ισχυρές ενδείξεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση. 

• Από το 2ο τρίμηνο του τρέχοντος έτους η ελληνική οικονομία επέστρεψε στο μονοπάτι των θετικών ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης, ενώ το 3ο τρίμηνο, το ΑΕΠ παρουσίασε αύξηση 1,7% σε σχέση με το αντίστοιχο του 2013.
• Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, η ελληνική οικονομία, θα υπερκαλύψει την επίσημη πρόβλεψη για ποσοστιαία αύξηση του ΑΕΠ της τάξης του 0,6% για το 2014.
• Η ανεργία παρά το δυσθεώρητο ύψος της για 6ο συνεχόμενο μήνα από τον Μάρτιο έως τον Αύγουστο, βαίνει μειούμενη. Τον Αύγουστο, το ποσοστό της ανεργίας διαμορφώθηκε στο 25,9% έναντι 27,8% τον αντίστοιχο μήνα του 2013.
• Με σημαντικά πλεονάσματα που επιτυγχάνονται στο πρωτογενές ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, από ελλείμματα άνω του 10,0% του ΑΕΠ στην έναρξη της κρίσης.

Το σημαντικότερο είναι ότι αυτές οι ισχυρές θετικές εξελίξεις στην Ελληνική Οικονομία συνοδεύονται από ένα αναμορφωμένο θεσμικό και οργανωτικό πλαίσιο λειτουργίας της και από ένα αναδιαρθρωμένο και πλήρως κεφαλαιοποιημένο Τραπεζικό σύστημα που τώρα είναι σε θέση και πρέπει να συμβάλει στην χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών.

Με βάση τα στοιχεία που πρόσφατα δημοσιεύθηκαν από το Παγκόσμιο Δίκτυο Επιχειρηματικότητας, η Ελλάδα το 2014 κατατάσσεται 47η σε σύνολο 130 χωρών, βελτιώνοντας την θέση της κατά 11 βαθμίδες μέσα στον τελευταίο χρόνο. Σύμφωνα με την έκθεση η Ελλάδα παρουσιάζει ταυτόχρονα εξαιρετικά δυνατά σημεία αλλά και σημαντικές ελλείψεις. Τα δυνατά σημεία της χώρας είναι οι δεξιότητες των επιχειρήσεων σε στάδιο εκκίνησης, το ανθρώπινο δυναμικό, η ενσωμάτωση της τεχνολογίας, και η διεθνοποίηση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που εντοπίζεται είναι η γραφειοκρατία, η οποία αποτελεί σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα στις επιχειρηματικές της δυνατότητες.

Σε αυτό το περιβάλλον η Ελληνική Κυβέρνηση στο μέσον της θητείας της, διαμορφώνει την ατζέντα για την επόμενη ημέρα της ελληνικής οικονομίας για την διαφύλαξη των όσων, με τις τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού, έχουν μέχρι σήμερα επιτευχθεί και με την συζήτηση για την ανάπτυξη της χώρας μέσα από ένα νέο παραγωγικό μοντέλο

Όμως, η διατηρησιμότητα και η ανάπτυξη διαρκείας, εξαρτώνται από:

•  τη ρύθμιση του δημόσιου χρέους,
•  την ποιότητα των μεταρρυθμίσεων
•  την πολιτική σταθερότητα και
•  τυχόν απότομες εξωτερικές διαταραχές.

Όσον αφορά τις γεωπολιτικές εξελίξεις, η χάραξη εθνικής στρατηγικής ενταγμένης σε ευρύτερες συμμαχίες και η διαρκής εκμετάλλευση των πλεονεκτημάτων μας με βάση τις αρχές και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, μας προφυλάσσουν κατά το δυνατόν από απρόοπτες περιπέτειες.

Εκ των ουκ άνευ αποτελεί η σημασία της πολιτικής σταθερότητας σε συνδυασμό με το ξεκάθαρο στίγμα και πρόγραμμα των πολιτικών δυνάμεων γενικότερα και σε περιόδους εκτάκτων συνθηκών ειδικότερα.

Η παρατεταμένη εκλογολογία που καλλιέργησε συνειδητά η αντιπολίτευση με αφορμή την διαδικασία εκλογής ΠτΔ, επηρέασε και τις διαπραγματεύσεις με την Τρόϊκα, και τις αγορές, και τους εταίρους και δανειστές μας, δυσκολεύοντας καθολικά τη θέση της χώρας.

 Η παραβίαση της αρχής του Συνταγματικού νομοθέτη για ευρύτερες συναινέσεις στο πρόσωπο του ΠτΔ για μια ακόμη φορά διαστρέφεται σε ασκήσεις ανατροπής της Κυβέρνησης.

Ο κος Σταθάκης μόλις υπαινίχθηκε την ανάγκη για απεμπλοκή της προεδρικής εκλογής από τις εθνικές εκλογές – με τις προϋποθέσεις που ο ίδιος όρισε- δέχθηκε την επίθεση των κομματικών στρατών.

Ελπίζω στη συνάντησή του με τα διεθνή funds στο City του Λονδίνου να έχει μια πειστική απάντηση γιατί αποσταθεροποιούν τη χώρα μόλις αρχίζει να βρίσκει το βηματισμό της.

Βασικό στοιχείο όμως της εξέλιξης όλων των οικονομικών μεγεθών και των ασκούμενων πολιτικών, αποτελεί η επιτυχής διαπραγμάτευση για περαιτέρω διευθέτηση του χρέους.

Αποτελεί άλλωστε συμφωνημένη δέσμευση των εταίρων μας.

Είναι γεγονός ότι το δημόσιο χρέος, είναι ιδιαίτερα υψηλό. Ωστόσο, είναι επίσης γεγονός ότι ο ρυθμός αύξησής του, έχει πλέον ανακοπεί.

Το δημόσιο χρέος της χώρας μας σταμάτησε να αυξάνεται και ήδη άρχισε να μειώνεται και ονομαστικά.

Η σύνθεση και η δομή του βελτιώθηκε, η μέση υπολειπόμενη φυσική διάρκειά του έχει χρονικά επεκταθεί, ενώ έχουν μειωθεί αισθητά οι δαπάνες εξυπηρέτησής του.

Το δημόσιο χρέος δεν αποτελεί πλέον τον απόλυτα περιοριστικό παράγοντα στην ανάπτυξη, καθώς το 2016, οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες της χώρας μειωμένες από άλλα μη δημοσιονομικά έσοδα, όπως έσοδα από αποκρατικοποιήσεις, θα αντιστοιχούν περίπου στο 1/5 των χρηματοδοτικών αναγκών που έχουν οι άλλες χώρες του Νότου.

Σύμφωνα με δημοσιοποιημένα στοιχεία του ΔΝΤ, του Οκτωβρίου του 2014, οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας μας διαμορφώνονται το 2016 στο 4,3% του ΑΕΠ, έναντι 17,4% του ΑΕΠ για την Γαλλία, 24,6% του ΑΕΠ για την Ιταλία, 17,8% του ΑΕΠ για την Πορτογαλία και 19,4% του ΑΕΠ για την Ισπανία. Ουσιαστικά, οι χώρες αυτές, εκτός της Ελλάδος, δεν έχουν παρά λιγοστές προοπτικές ανάπτυξης, εφ’ όσον πρέπει να αφιερώνουν πόρους ίσους με το 1/4 ή το 1/5 του ΑΕΠ στην εξυπηρέτηση του χρέους και όχι σε νέες επενδύσεις.

Αυτό κατά την άποψη μου θα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην διαπραγμάτευση για το χρέος.

Το θέμα όμως των μεταρρυθμίσεων δομικών και διαρθρωτικών είναι άμεσα συνυφασμένο με το αναπτυξιακό παραγωγικό μοντέλο που θέλουμε να ακολουθήσουμε.

Μια σειρά μεταρρυθμίσεις:

• η επέκταση της ηλεκτρονικής διασταύρωσης στοιχείων των φορολογούμενων,
• η καταγραφή των περιουσιών των φορολογούμενων σε μια ενιαία βάση,
• η ανακατανομή και ο εξορθολογισμός των κοινωνικών πόρων και η εφαρμογή του ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος,
• ο εκτεταμένος έλεγχος και περιορισμός της φαρμακευτικής και υγειονομικής δαπάνης,
• η αξιολόγηση και η επιτάχυνση των πειθαρχικών ελέγχων στο Δημόσιο,
• οι θεσμικές τομές στο ασφαλιστικό σύστημα καθώς και στους ελεγκτικούς μηχανισμούς καταβολής συντάξεων,
• η απλοποίηση της αδειοδότησης των επιχειρήσεων,
• ο εκσυγχρονισμός και η απλοποίηση των λογιστικών προτύπων,

αποτελούν ένα σημαντικό βήμα για τις διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα.

Είναι αναγκαίο να σημειώσω ότι και αυτές οι αυτονόητες αλλαγές δεν υπερψηφίστηκαν από την αξιωματική Αντιπολίτευση διότι προσέκρουαν στο σιδηρούν παραπέτασμα των αριστερών ιδεολογημάτων.

Διότι το παραγωγικό μοντέλο που εξέπνευσε με παταγώδη αποτυχία είναι αυτό που με νεωτερισμούς υπερασπίζεται.

Εκτεταμένος δημόσιος τομέας και κρατικός παρεμβατισμός, ζήτηση με δανεικά, δουλειά χωρίς δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, χαμηλή παραγωγικότητα, κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, ενοχοποίηση του κέρδους και του ιδιωτικού τομέα.

Στη χώρα μας οι στρεβλώσεις που αναπτύχθηκαν εμποδίζουν την προώθηση των μεταρρυθμίσεων με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβανόμαστε την ταχύτητα με την οποία προσαρμόζεται ο κόσμος γύρος μας, τις περισσότερες φορές προλαμβάνοντας και όχι θεραπεύοντας.

Στην Ολλανδία με την χρήση σύγχρονων ηλεκτρονικών μέσων επιτάχυναν την απονομή δικαιοσύνης σε μερικές ημέρες για υποθέσεις που στη χώρα μας απαιτείται 1½ χρόνος.

Η Ν.Κορέα ενίσχυσε το εκπαιδευτικό της σύστημα και ανέπτυξε καταπληκτικά προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας.

Το Ισραήλ δαπανά το 5% του ΑΕΠ ετησίως για ενίσχυση της έρευνας και καινοτομίας, προωθώντας ταυτόχρονα τις συνεργασίες πανεπιστημίων και βιομηχανίας με αποτέλεσμα να εξάγει τεχνολογικά προϊόντα άνω των 40δις € ετησίως.

Η Σιγκαπούρη πέτυχε το οικονομικό θαύμα καταφέρνοντας να πατάξει τη διαφθορά και τη γραφειοκρατία μέσω της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

 Η Αυστραλία έχει αναπτύξει ένα επιτυχημένο μοντέλο προώθησης των εξαγωγών της.

Τα παραδείγματα αυτά τα αναφέρω θέλοντας να επισημάνω ότι δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε «την πυρίτιδα», αρκεί να χρησιμοποιήσουμε προσαρμοσμένα τα εργαλεία που κάποιοι άλλοι πριν από εμάς δοκίμασαν επιτυχώς.

Η κρίση δημιούργησε τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις για ευκολότερη αποδοχή πειστικών και μελετημένων μεταρρυθμίσεων.

Το νέο Αναπτυξιακό Πρότυπο που προτείνεται ως παραγωγικό μοντέλο για τη χώρα, για την ολόπλευρη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας θα πρέπει να είναι σχεδιασμένο ώστε:

να δίνει έμφαση στην αξιοποίηση του ανεκμετάλλευτου ορυκτού μας πλούτου.

Να αναδεικνύει τη χώρα μας σε ενεργειακό και μεταφορικό κόμβο.

Να αξιοποιεί τη Ναυτιλιακή μας δυναμική.

Να επενδύει στον Τουρισμό, την εθνική μας «βαρειά βιομηχανία», στη συστηματοποίηση της αγροτικής μας παραγωγής και ιδιαίτερα στην διατροφική μας γεωργία.

Να στηρίζει τη διατροφική βιομηχανία.

Να κάνει την Ελλάδα κέντρο υψηλού επιπέδου υπηρεσιών στην ευρύτερη περιοχή μας, σε κλάδους, όπως ο Χρηματοοικονομικός, η Υγεία και η Εκπαίδευση.

Μόνο με μια τέτοια στοχευμένη πολιτική θα προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις.

Και μόνο έτσι τα παιδιά μας θα βρουν δουλειά και θα προκόψουν στη χώρα που γεννήθηκαν.

Δεν νοείται όμως αναπτυξιακό μοντέλο χωρίς τη δημιουργία ενός ισχυρού ιστού συγκράτησης της κοινωνικής μας συνοχής. Με βραχυπρόθεσμες πολιτικές άμεσης εφαρμογής για τη στήριξη όσων έπληξε και πλήττει η κρίση, και με μακροπρόθεσμο προγραμματισμό για τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους.

Με εγγυημένες παροχές σε όσους πράγματι τις έχουν ανάγκη και με σύγχρονες αποτελεσματικές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας προς όλους.

Δεν νοείται επίσης νέο αναπτυξιακό μοντέλο χωρίς τη ριζική μεταρρύθμιση, το λειτουργικό εκσυγχρονισμό και το μακροπρόθεσμο ανασχεδιασμό του κράτους.

Ένα αναπτυξιακό χρηματοδοτικό εργαλείο του νέου αναπτυξιακού προτύπου αποτελεί το νέο εγκεκριμένο ΕΣΠΑ 2014-2020.

Σκοπός του νέου ΕΣΠΑ είναι να λειτουργήσει ως καταλύτης ενεργοποίησης ιδιωτικών επενδύσεων σε δυναμικούς και εξωστρεφείς κλάδους της οικονομίας. Τα τέσσερα εθνικά επιχειρησιακά σχέδια είναι προσανατολισμένα:

• Στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας στους κλάδους κυρίως με δυνητικά ή συγκριτικά πλεονεκτήματα.
• Στην μεταρρύθμιση του Δημοσίου,
• Στην αναβάθμιση των Μεταφορών και του Περιβάλλοντος, μέσω των μέσων σταθερής τροχιάς, λιμάνια, αεροδρόμια, κλπ.
• Σε εκτεταμένες πολιτικές εκπαίδευσης, κατάρτισης και απασχόλησης για καταπολέμηση των συνεπειών της ανεργίας και αύξησης της απασχόλησης και της εξειδίκευσης.

Η διοχέτευση πόρων στις πιο παραγωγικές επενδυτικές χρήσεις είναι αναγκαία συνθήκη για τη μακροχρόνια μεγέθυνση της ελληνικής οικονομίας και σαν τέτοιοι έχουν προταθεί από την ΜcKinsey οι πέντε μεγαλύτεροι κλάδοι:

Τουρισμός, λιανεμπόριο, ενέργεια, βιομηχανία και αγροτική παραγωγή, καθώς έχουν τη μεγαλύτερη δυνατότητα να βελτιώσουν σημαντικά τη μελλοντική προοπτική ανάπτυξης της χώρας.

Στην εφαρμογή αυτού του νέου αναπτυξιακού ανασχεδιασμού το πρόβλημα της ανεργίας δυναμιτίζει τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Όσο γρηγορότεροι είναι οι ρυθμοί δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας μέσω της οικονομικής διεύρυνσης, τόσο περισσότερο ομαλά θα αποκλιμακωθούν οι συνέπειες της ανεργίας.

 Με βάση το Μεσοπρόθεσμο σχέδιο αναμένεται να αποκλιμακωθεί η ανεργία στο 15,8% το 2018.
Η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων τόσο στην αγορά εργασίας όσο και στην αγορά αγαθών και υπηρεσιών αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την αύξηση της εγχώριας παραγωγής και την παράλληλη αύξηση της απασχόλησης.

Με την εφαρμογή του νέου αναπτυξιακού προτύπου πρέπει να έχουμε το βάρος της οικονομικής μεγέθυνσης στην εξωστρέφεια, στις υπηρεσίες, στις επενδύσεις, με μείωση του μεριδίου της κατανάλωσης.

Το γεγονός αυτό απαιτεί χρόνο. Από την πλευρά των εργαζομένων απαιτεί προσαρμογή σε νέες παραγωγικές διαδικασίες και την απόκτηση νέων γνώσεων και δεξιοτήτων.

Η μακροχρόνια ανεργία, μέσω της μειωμένης παραγωγικότητας και της απόσβεσης ικανοτήτων που δημιουργεί, λειτουργεί ανασταλτικά για την επανένταξή τους στην αγορά εργασίας. Κύρια θύματα οι γυναίκες και οι νέοι.

Οι νέοι με δεξιότητες μεταναστεύουν.

 Οι γυναίκες λόγω ελλειμματικών θεσμών και μακροχρόνιων νοοτροπιών παραμένουν αναξιοποίητες.

Δεν μπορεί να νοείται κανένα αναπτυξιακό παραγωγικό μοντέλο που αφήνει αναξιοποίητο το γυναικείο δυναμικό ή να επιτρέπει την εξαγωγή ανθρώπινου δυναμικού και μάλιστα υψηλών προσόντων.

Το πρόβλημα της χαμηλής παραγωγικότητας συνδυαζόταν και προ κρίσης με χαμηλό ποσοστό απασχόλησης του εργατικού δυναμικού. Σε σύγκριση με την Ευρώπη, το ελληνικό έλλειμμα συμμετοχής στην απασχόληση είναι πιο έντονο στους νέους και στις γυναίκες.

Ενώ όμως η χαμηλή παραγωγικότητα είναι ένα πρωτογενές, δομικό εμπόδιο στη αύξηση του κατά κεφαλή ΑΕΠ, το έλλειμμα συμμετοχής είναι σύμπτωμα της ανελαστικότητας στην αγορά εργασίας και των μακροχρόνιων στρεβλώσεων που τεχνητά εμποδίζουν τη νέα απασχόληση σε πολλά επαγγέλματα και το βαθμό κινητικότητας στην απασχόληση, ειδικά στο δημόσιο τομέα.

Με δεδομένη την υπερπροσφορά εργατικού δυναμικού το πρόβλημα της συμμετοχής δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αν δεν δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στην οικονομία.

Η κινητικότητα στην αγορά εργασίας είναι σημάδι υγιούς και ισχυρής οικονομίας που δημιουργεί ευκαιρίες απασχόλησης και δεν πρέπει να αποθαρρύνεται.

Η ενθάρρυνση της δυναμικής στροφής των νέων στον αγροτικό τομέα αποτελεί στρατηγική εκσυγχρονισμού του αγροτικού πληθυσμού και στροφή στη χρήση της καινοτομίας ως εργαλείο αύξησης της ποσότητας και της ποιότητας του παραγομένου προϊόντος.

Η συστηματική διασύνδεση της Πανεπιστημιακής έρευνας με την επιχειρηματικότητα και η διασύνδεσή της με την αγορά εργασίας αποτελεί μονόδρομο και για την Πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και για τον ιδιωτικό τομέα.

Οι αυτοδιαχειριζόμενες και οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις καθώς και οι οργανωμένες ομάδες παραγωγών, συμμετέχουν και συμβάλλουν στην κοινωνική οικονομία, αλλά δεν αποτελούν πανάκεια ούτε μπορούν από μόνες τους να στηρίξουν τη δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη όπως πιστεύει η αριστερά.

Η πρόκληση πλέον είναι η αύξηση των μεριδίων αγοράς όχι με περαιτέρω συμπίεση του εργατικού κόστους αλλά με έμφαση στην εγχώρια επεξεργασία και στην τυποποίηση. Στην ανάδειξη της εταιρικής ταυτότητας ενσωματώνοντας την προστιθέμενη αξία και δημιουργώντας υψηλότερα περιθώρια κέρδους.

Μέσα από τις πολιτικές που συστηματικά θα ασκηθούν για την μείωση της ανεργίας, την αύξηση της απασχόλησης και την ομαλή ένταξη στην αγορά εργασίας θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στον οικονομολόγο Νομπελίστα Edmund Phelps ο οποίος αναζητώντας τον δυναμισμό που οδηγεί στην ευημερία εστιάζει στις αξίες και στις συμπεριφορές των ανθρώπων στην οικονομία.

Μία αναδρομή στις εργασιακές συμπεριφορές στη χώρα μας την περίοδο της κρίσης θα μας οδηγήσει για μια ακόμα φορά στο συμπέρασμα ότι η κρίση ήταν πρωτίστως κοινωνική και πολιτική και ως φυσική συνέπεια και οικονομική.

Επειδή το τέλος των συνεπειών της κρίσης στην κοινωνία δεν συμπίπτει με το τέλος της οικονομικής κρίσης, χρειάζεται συντονισμένη επιτάχυνση όλων των κυβερνητικών δράσεων ώστε βραχυπρόθεσμα να ανακουφιστούν τα κοινωνικά στρώματα που δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση.

Κυρίες και κύριοι,

Σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον της μεγάλης δημοσιονομικής προσαρμογής και των δυσβάστακτων κοινωνικών συνεπειών επέλεξε η Τρόϊκα να ασκήσει την διαπραγματευτική της πίεση επικαλούμενη δημοσιονομικό κενό για το 2015 το οποίο η Κυβέρνηση δεν αποδέχεται.

Θα είναι μία ακόμα αστοχία στις προβλέψεις της Τρόϊκας συμπεριλαμβανομένων των προβλέψεων της για το 2013 και το 2014 που αστόχησαν πανηγυρικά.

 Σε αυτή την προσβλητική για την χώρα στάση που φανερώνει έλλειψη σεβασμού για τις θυσίες του λαού μας, απαιτείται συναίνεση και συνεννόηση για την ομαλή έξοδο από το μνημόνιο. Για να αποκαταστήσουμε τη σχέση μας ως ισότιμου εταίρου στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια καθώς και την δυνατότητα να ασκήσουμε οικονομική πολιτική χωρίς ετεροκαθοριζόμενους όρους και μνημονιακές δεσμεύσεις.

Τέλος, κανένα αναπτυξιακό παραγωγικό πρότυπο δεν πρόκειται να φέρει ευημερία αν δεν συνδυάζεται με άμεση αποκατάσταση της νομιμότητας και των άγραφων κανόνων της πολιτικής. Όπου αυτοί παραβιάστηκαν ή νοθεύτηκαν.

Αν δεν υπάρξει πολιτική δέσμευση, για την πραγματοποίηση μιας βαθειάς ριζοσπαστικής θεσμικής αλλαγής. Με τροποποίηση, όπου χρειάζεται, των υφιστάμενων Συνταγματικών διατάξεων.

Σήμερα, χρειαζόμαστε περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε το οξυγόνο της δημοκρατίας.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.