ΝΔ: Εμπροσθοβαρές πρόγραμμα εθνικής ανάκαμψης

"Η Νέα Δημοκρατία, το μακροβιότερο και ισχυρότερο κόμμα της μεταπολίτευσης, μετά την εκλογική ήττα του 2009, επιδεικνύοντας ισχυρά αντανακλαστικά πολιτικής προσαρμογής, μετέτρεψε την εκλογή του Προέδρου της, σε υπόθεση οποιουδήποτε πολίτη επιθυμεί να συμμετέχει στα κοινά και μετέρχεται των ιδεολογικών της Αρχών. Στην πράξη, παρά την δύσκολη οικονομικό-πολιτική συγκυρία, η νέα διαδικασία λειτούργησε, ενισχύοντας την παράταξη, η οποία μόλις σε 2&1/2 χρόνια επανήλθε στην κυβέρνηση, δικαιώνοντας τη ρήση του ιδρυτή της ότι «η ανανέωση ηγεσίας όταν γίνεται στον κατάλληλο χρόνο και με τον κατάλληλο τρόπο, ενδυναμώνει το κόμμα με τις καινούργιες ελπίδες που δημιουργεί».

Η εκλογή νέου Προέδρου, το 2016, κάτω από οξύτερες και δυσμενέστερες πολιτικές περιστάσεις για τη χώρα, οφείλει να αντιμετωπίσει προκλήσεις που αφορούν την υπόσταση, την περαιτέρω πορεία, την ενότητα, το πολιτικό πρόταγμα, την ικανότητα χάραξης εθνικής στρατηγικής, την ανάδειξή της ΝΔ σε δύναμη πολιτικής ευθύνης, καθοδηγητικής στην κοινωνία. Η εντυπωσιακή συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων  πολιτών στον πρώτο γύρο της διαδικασίας, κόντρα στις Κασσάνδρειες προβλέψεις, καταδεικνύει και την ευθύνη όσων εμπλέκονται στα κομματικά δρώμενα σε ηγετικό επίπεδο, να αντιληφθούν τις ιστορικές τους ευθύνες και να δράσουν συλλογικά, προτάσσοντας το γενικό συμφέρον.

Η ΝΔ λειτούργησε ως σταθεροποιητικός πυλώνας της Δημοκρατίας γιατί πάντα είχε σαφή ιδεολογία, σταθερό προσανατολισμό στα θεμελιώδη ζητήματα του έθνους, του λαού και της δημοκρατίας, αλλά και υψηλό αίσθημα ευθύνης, συνδυασμένο με συνεχή ανοίγματα στην κοινωνία των πολιτών.

Στην πορεία όμως απεδείχθη ότι η δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία του κόμματος παρουσίαζε σοβαρότατες δυσλειτουργίες, εξ αιτίας κυρίως της ανασφάλειας των κλειστών ηγετικών ομάδων, με αποτέλεσμα την αποκοπή από το διαρκώς εξελισσόμενο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

Ο Πρόεδρος που θα προκύψει στις 10 Ιανουαρίου, θα πρέπει να σπάσει στεγανά, ομάδες, συμφέροντα, εκλεκτικές συγγένειες και να ξανακάνει τη ΝΔ ένα σύγχρονο δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα, με  αξιοκρατική ανέλιξη και αρμονία εκπροσώπησης ηλικιών, φύλων, πολιτικών τάσεων και κοινωνικών ομάδων. Δεν θα πρέπει να υποκύψει στον πειρασμό της «αυλής» και βασική του αρχή θα πρέπει να είναι η παραδοχή, ότι ο σχεδιασμός του  επιβάλλεται να θεμελιώνεται, όχι στο πρόσκαιρο, αλλά σε βάθος χρόνου. 

Το γεγονός ότι η ΝΔ έχει ξεκάθαρη ιδεολογία δεν σημαίνει ότι δεν είναι πρώτιστη ανάγκη να αποκτήσει ένα σύγχρονο, σαφές πολιτικό πρόγραμμα ανταποκρινόμενο στη νέα εγχώρια και διεθνή πραγματικότητα. Μπορεί στη διακυβέρνηση 2012-2014 να είχε διαχειριστική επάρκεια σε σχέση με τους προκατόχους της, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να απογυμνωθεί ιδεολογικά και να αποκοπεί πολιτικά από δυναμικά στρώματα της κοινωνίας και παραδοσιακούς της ψηφοφόρους.

Αυτή η τραυματισμένη σχέση της με την κοινωνία μπορεί να αποκατασταθεί μόνο με αλήθειες και εμπροσθοβαρή καλοσχεδιασμένα οραματικά προγράμματα εθνικής ανάκαμψης. Η διακυβέρνηση της χώρας από την «αριστερά», όπως νεφελωδώς αυτοαποκαλείται ένα συνονθύλευμα παλαιών κομμουνιστών, διαφορετικών τάσεων και αποχρώσεων, διεθνιστών, κρατιστών, αλλά  και στελεχών που μετεγράφησαν από το για τρεις δεκαετίες κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, έχει ανοίξει μια μεγάλη αλλά ψευδεπίγραφη συζήτηση περί ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς. 

Αλλά ποια πολιτική δύναμη μπορεί να έχει ιδεολογική ηγεμονία όταν δεν έχει βιώσιμες ιδέες; ποια μπορεί να είναι η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς όταν η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων ασπάζεται ιδεολογικές αρχές όπως αυτές περιγράφονται στην ιδρυτική διακήρυξη της ΝΔ; Την πίστη στο Έθνος, στην ειρηνική συμβίωση των λαών, στη συμμετοχή στην Ε.Ε., στην πολιτική ελευθερία με έννομη τάξη και κοινωνική δικαιοσύνη, στην ελεύθερη οικονομία, στο δικαίωμα στην εργασία με δίκαιη αμοιβή του μόχθου και πλήρη ασφάλιση,  στο ότι κάθε πολίτης είναι εργάτης αλλά και νομεύς της οικονομικής ευημερίας, στην επένδυση στην Παιδεία, στην επιμόρφωση, στην επιστημονική έρευνα, στις πνευματικές και πολιτιστικές αξίες που  προσδιορίζουν μονιμότερα τη μοίρα του Έθνους.

Η ταυτόχρονη μεγέθυνση ενός παραβατικού ακροδεξιού πολιτικού σχηματισμού, έχει προσθέσει  στην ατζέντα, τη συζήτηση περί δεξιάς στροφής της ΝΔ. Συζήτηση η οποία άνοιξε κυρίως από στελέχη προερχόμενα από την πολιτική δεξιάς διεύρυνσης των τελευταίων ετών. 

Στρατηγική επιλογή της ηγεσίας της ΝΔ από της ιδρύσεώς της, ήταν να ξεφύγει η πολιτική ζωή από διαχωρισμούς «Δεξιά - Κέντρο - Αριστερά» με διχαστικά συναισθηματικά βάρη και ιστορικά και πολιτικά πάθη. 

Αυτή της η επιλογή, της έδωσε μεταπολιτευτικά υψηλότατα εκλογικά ποσοστά επαναεπιβεβαιώνοντας τη Νέα Δημοκρατία ως κόμμα πολιτικής ανοιχτών οριζόντων και υπέρβασης ιδεολογικών οχυρώσεων που η ίδια η ζωή και η ιστορία κατέστησαν ανενεργές.

Ο σταθερός προσανατολισμός της, ως κόμμα της μεσαίας τάξης, των νοικοκυραίων και των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου είναι μονόδρομος, γιατί η κρίση γεννά ακραίες ανισότητες και μπορεί να γιγαντωθούν λαϊκιστές, ακροδεξιοί, ακροαριστεροί και ψευδοηγέτες. Σύμφωνα δε με τον Alain Touraine στο βιβλίο του «Μετά την κρίση», αν η κρίση οδηγήσει σε πλήρεις ρήξεις, μπορούμε κάλλιστα να στοιχηματίσουμε ότι θα ευνοήσει μέσα στην κοινωνία τη δημιουργία μιας νέας εξουσίας που θα έχει την τάση να γίνει παντοδύναμη, ακόμη και ολοκληρωτική.

Η ΝΔ πρέπει να επικεντρωθεί στην επανασύνδεση της με την κοινωνία της οποίας η πλειονότητα λόγω της κρίσης, στερείται στηριγμάτων για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της και να περιορίσει τις απώλειές της. Η ΝΔ πρέπει να σχεδιάσει με αυστηρά πολιτικούς και επιστημονικούς όρους, την μετά την κρίση εποχή.

Και όλα αυτά,- δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία, επιβεβαίωση ιδεολογικών αρχών με σύγχρονο πολιτικό πλαίσιο, - εάν δεν γίνουν ταχύτατα και με σοβαρότητα, ο κίνδυνος της διάσπασης ελλοχεύει όχι μόνο ως προϊόν προσωπικών πολιτικών που καλύπτονται πίσω από πολιτικά προσχήματα, αλλά και ως αποτέλεσμα κοινωνικών διεργασιών λόγω της κρίσης."