Συνέντευξη της Φεβρωνίας Πατριανάκου στον Ρ/Σ "NOTOS FM 94,9" και στο δημοσιογράφο κ. Ηλία Μπόνο

"...Ο καθένας με τις μικρές του δυνάμεις προσπαθεί να συμβάλει για το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Να σας πω όμως ότι η κοινωνία είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε αυτά τα ζητήματα. Όταν αποφάσισα να κάνω την έρευνα και να πραγματοποιήσω την εκδήλωση οι πάντες μου είπαν «που πας»; Αυτή τη περίοδο δεν ασχολείται κανείς με αυτά τα ζητήματα, δεν ενδιαφέρει κανέναν και εν πάση περιπτώσει ασχολήσου με το Μνημόνιο και με τα οικονομικά μέτρα. Αυτά είναι που ενδιαφέρουν τον κόσμο. Και απέδειξα σε όλους ότι έχουν άδικο και ξέρετε γιατί; Διότι ο καθένας γνωρίζει ότι ανεξάρτητα από τις όποιες συνέπειες της οικονομικής πολιτικής, μιλάμε για το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, μιλάμε για τη νέα γενιά. Μιλάμε για τα παιδιά τα οποία είναι η ελπίδα αυτού του ʽΈθνους. Είναι η προβολή του Έθνους στο μέλλον..."

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχουμε την εντύπωση, και πιστεύω συμφωνείτε μαζί μας, ότι ζούμε πλέον σε μια περίοδο, σε μια εποχή όπου η βία, το άγχος και όπως λέει η κα Πατριανάκου τα σύνδρομα της σύγχρονης κοινωνίας, μας έχουν κατακλύσει. Στη Λακωνική πραγματικότητα τώρα, για να προσεγγίσουμε το θέμα, σχολεία συγχωνεύονται, Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. τελούν υπό αίρεση, ναρκωτικά εξαπλώνονται, σχολικές συμμορίες εδραιώνονται στη Λακωνία, καλά το ακούτε. H καθημερινότητα έχει αλλάξει και έχει αλλάξει σε βάρος των παιδιών και των νέων. Τι κάνουμε γιʼ αυτό; Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ερώτημα το οποίο πολλές φορές το ξεχνάμε όταν ένας πρωτόπειρος και επιδερμικός προβληματισμός κάνει τον κύκλο του και πάμε στις δουλειές μας. Με τη βοήθεια λοιπόν της κας Πατριανάκου θα προσεγγίσουμε το θέμα αυτό.Κα Πατριανάκου καλημέρα σας.

Φ. Πατριανάκου: Καλημέρα σας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είστε καλά;

Φ. Πατριανάκου: Καλά, ευχαριστώ. Καλημέρα και στους ακροατές μας και συμφωνώ απολύτως με το εισαγωγικό σας σημείωμα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Καταρχάς πείτε μου το κίνητρο για να φτάσουμε σε αυτή την έρευνα;

Φ. Πατριανάκου: Πριν από τρία χρόνια ως Βουλευτής Επικρατείας τότε, παρακολουθούσα ένα φαινόμενο που εξελισσόταν στη Μεγάλη Βρετανία. Είχαμε, κάθε εβδομάδα, έναν ανήλικο νεκρό, από μαχαίρι που κράταγε ένας άλλος ανήλικος. Εκείνη την περίοδο επί μεγάλο χρονικό διάστημα είχαμε παράλληλα φαινόμενα και σε άλλες χώρες, κυρίως αγγλοσαξονικές. Ήταν ένα γενικό φαινόμενο ανάπτυξης της βίας σε όλες τις Δυτικές χώρες. Επειδή αυτά τα φαινόμενα μέσα σε πέντε με εφτά χρόνια με μαθηματική ακρίβεια και στατιστικά αποδεδειγμένα έρχονται και στη χώρα μας, θεώρησα ότι έπρεπε να ασχοληθούμε πάρα πολύ νωρίς με το θέμα της νεανικής βίας και να ασκηθούν οι αναγκαίες πολιτικές. Πολιτικές πρόληψης και όχι καταστολής. Ως μητέρα βεβαίως καταλαβαίνετε ότι με ενδιέφερε ιδιαίτερα..

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είστε μητέρα δύο παιδιών;

Φ. Πατριανάκου: Δύο αγοριών. Και είχα και πάρα πολλές παραστάσεις οι οποίες με έπειθαν ότι σε κάθε περίπτωση, η νεανική παραβατικότητα είναι ένα θέμα το οποίο θα αγγίξει πάρα πολύ γρήγορα την ελληνική κοινωνία. Έγινε τότε μια έρευνα σε συνεργασία με το Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών που επικεντρώθηκε με ένα πολύ μεγάλο δείγμα στο Λεκανοπέδιο Αττικής, μόνο και μόνο γιατί τότε υπήρχαν περιστατικά βίας συγκεντρωμένα στο Λεκανοπέδιο στο οποίο ζει ο μισός, κατʼ ουσία, πληθυσμός της χώρας. Τρία χρόνια μετά η έρευνα επαναλήφθηκε και αφορμή γιʼ αυτό υπήρξαν δύο παράγοντες. Πρώτον η οικονομική κρίση. Η οικονομική κρίση εντείνει αυτά τα φαινόμενα. Δεύτερον το γεγονός ότι παρακολουθώντας το φαινόμενο διαπίστωσα ότι πλέον εξαπλώνεται στην Περιφέρεια με εντεινόμενους ρυθμούς. Είχαμε ακόμη και περιστατικό επιθετικότητας με μαχαίρι. Ο Συνήγορος του Παιδιού επεσήμανε πια το πρόβλημα στο Υπουργείο Παιδείας. Θα ήθελα να σας πω ότι στη διάρκεια της θητείας μου ως Βουλευτής Επικρατείας με το θέμα ασχολήθηκα συστηματικά. Τότε είχα ενημερώσει τον Υπουργό Παιδείας για τα ευρήματα, είχα καταθέσει σχετικές ερωτήσεις και αντίστοιχες προτάσεις, είχαν γίνει εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν ασχοληθεί σημαντικοί φορείς και έχει συστηματοποιηθεί ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη νεανική βία. Αλλά δυστυχώς όχι από την Πολιτεία. Η Πολιτεία δεν ήταν εκείνη η οποία σε αυτή τη περίπτωση χρησιμοποίησε τους θεσμούς προκειμένου να αντιμετωπίσει το φαινόμενο. Ήταν κυρίως φορείς, πανεπιστήμια, έρευνες, ατομικές προσπάθειες αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν συστηματικές πολιτικές της Πολιτείας. Και εδώ πρέπει να ασκηθούν πολιτικές.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μάλιστα. Βλέπω από αυτή την έρευνα και από την τοποθέτησή σας στο Πολεμικό Μουσείο, στην εκδήλωση που έγινε, ότι επιμένετε στο θέμα της πρόληψης και θα σας θέσω το εξής ερώτημα. Πόσο μπορεί να αντέξει ένα πολιτικό πρόσωπο ή μια ομάδα ερευνητών να μιλάει για πρόληψη σε μια κοινωνία που έχει μάθει πλέον να κινείται μόνο με συγκεκριμένα πράγματα. Είναι πολύ δύσκολο να φέρεις τον κόσμο στη πρόληψη, να φέρεις τους θεσμούς, τους φορείς αν θέλετε. Δηλαδή θέλω να πω έχετε επιλέξει το δύσκολο. Πιστεύετε θα έχει τύχη;

Φ. Πατριανάκου: Εγώ προσπαθώ κ. Μπόνο. Ο καθένας με τις μικρές του δυνάμεις προσπαθεί να συμβάλει για το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Να σας πω όμως ότι η κοινωνία είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε αυτά τα ζητήματα. Όταν αποφάσισα να κάνω την έρευνα και να πραγματοποιήσω την εκδήλωση οι πάντες μου είπαν «που πας»; Αυτή τη περίοδο δεν ασχολείται κανείς με αυτά τα ζητήματα, δεν ενδιαφέρει κανέναν και εν πάση περιπτώσει ασχολήσου με το Μνημόνιο και με τα οικονομικά μέτρα. Αυτά είναι που ενδιαφέρουν τον κόσμο. Και απέδειξα σε όλους ότι έχουν άδικο και ξέρετε γιατί; Διότι ο καθένας γνωρίζει ότι ανεξάρτητα από τις όποιες συνέπειες της οικονομικής πολιτικής, μιλάμε για το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, μιλάμε για τη νέα γενιά. Μιλάμε για τα παιδιά τα οποία είναι η ελπίδα αυτού του ʽΈθνους. Είναι η προβολή του Έθνους στο μέλλον. Υπήρχε λοιπόν πολύ μεγάλη συμμετοχή των πολιτών που απαντούσαν στο ερωτηματολόγιο, κάτι που εντυπωσίασε τους ερευνητές, και υπήρξε πολύ μεγάλη συμμετοχή του κόσμου στην εκδήλωση και μάλιστα σε μια μέρα που όλο το κέντρο ήταν κλεισμένο και σε μια εποχή που στις εκδηλώσεις, οι πολιτικοί και όσοι τις διοργανώνουν αντιμετωπίζονται με επιθετικότητα. Όλοι αναγνώρισαν ότι το θέμα γνώρισε πολύ μεγάλη δημοσιότητα. Πήραμε άλλωστε εκατοντάδες μηνύματα από όλη την Ελλάδα που έλεγαν ότι επιτέλους πρέπει να ασχοληθούμε με τέτοια ζητήματα που απασχολούν τη κοινωνία και που μπορούν να δώσουν μια άλλη διάσταση στη κοινωνική κρίση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως οι γονείς είναι εγκλωβισμένοι από την οικονομική κρίση και σε ότι αφορά τα παιδιά τους;

Φ. Πατριανάκου: Βέβαια. Ήταν το πιο σημαντικό εύρημα της έρευνας σε συνδυασμό με το άγχος. Από την έρευνα προέκυψε ότι τα φαινόμενα βίας και παραβατικότητας αυξήθηκαν μέσα σε τρία χρόνια, χωρίς όμως το φαινόμενο να παίρνει μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια μη ελεγχόμενες διαστάσεις. Αυτό όμως που μας έδειξε κατά τρόπο καίριο είναι ότι οι οικογένειες που τα φέρνουν δύσκολα και πολύ δύσκολα έχουν διπλασιαστεί μέσα σε τρία χρόνια. Αυτές που τα φέρνουν άνετα έχουν υποδιπλασιαστεί ενώ οι συνέπειες πάνω στα παιδιά είναι ραγδαίες. Πρώτον στην εκπαίδευση. Ενώ όλοι θεωρούμε ότι οι δαπάνες για τα φροντιστήρια, τα ιδιωτικά σχολεία και τα ιδιωτικά μαθήματα είναι ανελαστικές, δεν επιβεβαιώνεται από την έρευνα κάτι τέτοιο. Βλέπουμε ότι πολλοί αναγκάζονται να τις μειώσουν με αποτέλεσμα οι επιδόσεις των παιδιών και κυρίως σε αυτά που προέρχονται από τις οικονομικά ασθενέστερες οικογένειες, διαρκώς πέφτουν. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες με τις οποίες το παιδί αναπτύσσει τις άλλες του δεξιότητες βλέπουμε επίσης να περικόπτονται σημαντικά. Είναι το πρώτο κομμάτι από το οποίο οι γονείς κόβουν. Αναγκάζονται να κάνουν έκπτωση σε αυτά που πρέπει να παρέχουν στο παιδί τους. Χαρτζιλίκι και ψυχαγωγία γίνεται είδος πολυτελείας. Αυτό που διαπιστώσαμε όμως -και δεν ξέρουμε αν είναι πραγματικό ή εικονικό και γιʼ αυτό θέλει παρακολούθηση και εξήγηση- είναι ότι η οικονομική κρίση φέρνει λίγο πιο κοντά την οικογένεια. Παρόλα αυτά ένας στους δέκα γονείς εξακολουθεί να αδιαφορεί πλήρως για το παιδί του.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μάλιστα. Εννοείται ότι η οικονομική κρίση συσπειρώνει την οικογένεια;

Φ. Πατριανάκου: Αυτό προκύπτει. Βεβαίως, παρατηρήθηκαν αντιφάσεις σε σχέση με απαντήσεις σε άλλες ερωτήσεις. Όλα αυτά που συζητάμε είναι οι εκτιμήσεις των γονέων μιλώντας για τα παιδιά τους που σημαίνει ότι κάποια πράγματα τα βλέπουν ωραιοποιημένα ή ίσως τα προσεγγίζουν μη κατανοώντας η μη μπορώντας να αναλύσουν κάποια ζητήματα. Έτσι όταν πάνε σε ερωτήσεις δύσκολες γιʼ αυτούς τα ποσοστά του ΔΞ/ΔΑ σε σχέση με το παιδί τους εκτινάσσονται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Οι 2 στους 10 γονείς απαντούν ΔΞ/ΔΑ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Την ίδια στιγμή παρατηρώ εδώ από τα αποτελέσματα ότι το διαδίκτυο και η τεχνολογία έχουν υποκαταστήσει τον γονέα σε μεγάλο βαθμό.

Φ. Πατριανάκου: Και την κοινωνικοποίηση και τους φίλους. ʽΈχουμε ένα τελείως διαφορετικό τοπίο μέσα σε τρία χρόνια. Τα 8 στα 10 παιδιά έχουν φίλους πια μέσω Internet. Πριν από τρία χρόνια ήταν 3 στα 10 παιδιά. Βλέπουμε ότι τα παιδιά διαθέτουν πάρα πολλές ώρες την βδομάδα στο Internet. Έχουν δεχθεί απειλές και εκβιασμούς μέσω Internet. Βλέπουμε ότι εκεί οι γονείς σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Δεν γνωρίζουν, δεν ξέρουν πως μπορούν να το προσεγγίσουν. Εκεί αρχίζουμε πλέον και έχουμε μια έλλειψη γνώσεων των γονέων σε σχέση με το τι κάνουν τα παιδιά τους στο διαδίκτυο. Και να προσθέσω κάτι. Όσο πιο δύσκολα μια οικογένεια τα καταφέρνει οικονομικά τόσο πιο δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του παιδιού της. Τόσο λιγότερο πιστεύει στον εαυτό της και εκεί χρειάζεται κοινωνικούς θεσμούς για να ακουμπήσει. Χρειάζεται κοινωνικούς λειτουργούς. Χρειάζεται συμβουλευτικούς σταθμούς στήριξης, χρειάζεται και ψυχολόγους. Χρειάζεται η εκπαιδευτική κοινότητα και η τοπική αυτοδιοίκηση να είναι αυτοί που θα μπορέσουν να τους δώσουν διέξοδο. Και εκεί βεβαίως σαν κράτος έχουμε πάρα πολύ μεγάλη αδυναμία. Η Πολιτεία σηκώνει τα χέρια.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: κα Πατριανάκου στη Λακωνία, για να έρθουμε στα μέρη μας εδώ, είπα και πριν δεν ξέρω αν με ακούσατε, ότι η κοινότητα οι εκπαιδευτικοί, οι νέοι, τα παιδιά και οι γονείς βρίσκονται μπροστά σε ένα φάσμα τον τελευταίο καιρό που θέλει σχολεία να συγχωνεύονται, τα Τ.Ε.Ι. και τα Α.Ε.Ι. πάνω στα οποία είχαμε στηρίξει ελπίδες , να τελούν υπό αίρεση, τα ναρκωτικά έχουν ριζώσει καλά στη κοινωνία μας. Δυστυχώς, σχολικές συμμορίες, υπάρχουν και στη Σπάρτη και μάλιστα έχουν καταγραφεί και περιστατικά, η καθημερινότητά μας δηλαδή έχει γίνει πολύ πιο βάναυση δεν είναι μόνο άγχος, έχει και βία. Σκοπεύετε εσείς αυτά τα αποτελέσματα της έρευνας ή και κάτι περαιτέρω, σε αυτό να μας κάνετε κοινωνούς δηλαδή να το δούμε αυτό να προβάλλεται στην Λακωνική κοινωνία;

Φ. Πατριανάκου: Φυσικά. Ήδη έχω πει ότι η έρευνα επεκτείνεται στη Περιφέρεια. Τα φαινόμενα νεανικής βίας και παραβατικότητας διαχέονται και στην περιφέρεια. Και οι δικές μου παραστάσεις από το νομό μας, φανερώνουν ότι το θέμα αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα του αθηνοκεντρικού κράτους μόνο. Έχουμε μια διάχυση του φαινομένου κι εγώ έχω μια αντίστοιχη παράσταση και από το νομό μας. Κατά συνέπεια επεκτείναμε την έρευνα στη Περιφέρεια και θα μπορέσουμε να συγκρίνουμε με τα αντίστοιχα στοιχεία του λεκανοπεδίου καθότι δεν υπάρχουν συγκριτικά δεδομένα σε σχέση με πριν από τρία χρόνια. Θα συγκρίνουμε τα αποτελέσματα πια της Περιφέρειας με τα αποτελέσματα του Λεκανοπεδίου. Αυτά τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν σε ειδική εκδήλωση στο νομό μας και πιστεύω να γίνει τον Σεπτέμβριο όπου αρχίζει η σχολική χρονιά και όλοι μας είμαστε περισσότερο ευαισθητοποιημένοι. Έχουμε περισσότερο ανοιχτά τα αυτιά μας για να ακούσουμε και ελπίζω ότι θα υπάρχει ένα τέτοιο πάνελ ομιλητών που θα δώσει απαντήσεις σε πάρα πολλά ζητήματα. Σχετικά με το θέμα που εσείς θέσατε ότι δηλαδή υπάρχουν ομάδες ανηλίκων που λειτουργούν στα πλαίσια της παραβατικότητας, επισημαίνω ότι είναι ένα φαινόμενο στο οποίο σημειώθηκε μεγάλη αύξηση σε σχέση με την προηγούμενη φορά και ότι θύματα αυτών των ομάδων, κι αυτό έχει σημασία, είναι τα παιδιά που είναι περισσότερο φτωχά και λιγότερο καλοί μαθητές. Αυτά είναι τα πλέον συνήθη θύματα των ομάδων παραβατικότητας, των ομάδων των ανηλίκων.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πολύ σημαντικό το εύρημα αυτό.

Φ. Πατριανάκου: Να θυμίσω επίσης ότι η έρευνα έγινε σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών το οποίο συμμετέχει μεταξύ άλλων και σε ερευνητικές διαδικασίες εντοπισμένες στα παιδιά. Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο, είχαμε ως ομιλητές διακεκριμένους επιστήμονες. Πιστεύω ότι το αντίστοιχο πάνελ θα είναι εξαιρετικά καλό και ενδιαφέρον και στο τόπο μας. Είχαμε λοιπόν τον γνωστό Καθηγητή Εγκληματολογίας τον κ. Πανούση ο οποίος ασχολείται συστηματικά με αυτά τα ζητήματα και τον Συνήγορο του Παιδιού τον κ. Μόσχο ο οποίος κάνει διαρκείς παρεμβάσεις στη Πολιτεία ώστε επιτέλους να καταλάβει τι συμβαίνει και να ασκηθούν οι αναγκαίες πολιτικές μέσα στα σχολεία. Οι εισηγήσεις τους ήταν πραγματικά εξαιρετικές. Θεωρώ ότι θα πρέπει να τις κοινοποιήσω με τα αντίστοιχα συμπεράσματα στο Υπουργείο Παιδείας και όταν θα κάνουμε την παρουσίαση στο νομό μας θα δείτε ότι τα αποτελέσματα της Περιφέρειας κρύβουν πολλές εκπλήξεις και οι περισσότερες δεν είναι καθόλου ευχάριστες.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μάλιστα. Αναφερθήκατε στην τοποθέτησή σας στην πρώτη εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο πως η επικέντρωση στους δημοσιονομικούς στόχους, η μίζερη και αδιέξοδη πολιτική του Μνημονίου δεν μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα και όραμα. Δε μπορεί να γεννήσει το καινούργιο, δε μπορεί να αφουγκραστεί τη κοινωνία και να συγκρατήσει στην μετανάστευση της νέας γενιάς. Έχουμε δείγματα για μετανάστευση; έχουμε δείγματα για αυτή τη τάση δηλαδή;

Φ. Πατριανάκου: Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του έτους, στον ευρωπαϊκό φορέα στον οποίο οι νέοι δηλώνουν επιθυμία για εύρεση εργασίας σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, έχουμε τον ίδιο αριθμό παιδιών που είχαν δηλώσει ότι επιθυμούν να πάνε να δουλέψουν στο εξωτερικό σε ολόκληρο το 2009. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός αυτός θα είναι υπερδιπλάσιος σε σχέση με το 2010. Δηλαδή μιλάμε ότι μέσα στα τελευταία δυόμιση χρόνια έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν να βρουν εργασία στο εξωτερικό πάνω από 100.000 νέα παιδιά. Παιδιά με ταλέντα, παιδιά με πτυχία, παιδιά με δυνατότητες. Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι η μετανάστευση αλλάζει μορφή. Δεν είναι απλώς για να ζήσουν. Αναζητούν ελπίδα, διέξοδο και δυνατότητα για να αναπτύξουν τα ταλέντα τους. Και αυτό είναι το πρόβλημα που θα ταλανίζει τη χώρα την επόμενη δεκαετία. Φεύγει ή θέλει να φύγει το καλύτερο δυναμικό της. Και επιπλέον θα συμπληρώσω υπάρχει πολύ μεγάλη, τουλάχιστον στο νομό μας που εγώ μπορώ να έχω στοιχεία, επιθυμία μετανάστευσης και των οικογενειών που έχουν αρχίσει να έχουν σοβαρότατα προβλήματα. Αυτά όλα είναι φαινόμενα εξαιρετικά προβληματικά και επικίνδυνα. Πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε και μάλιστα εμείς που ως νομός έχουμε πολύ μεγάλη εμπειρία στο τι σημαίνει και εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δυστυχώς και μακάρι να μπορούσα να πω το ευτυχώς κα Πατριανάκου, όλα αυτά περνούν μέσα από πολιτικές και ο πολίτης πλέον δεν πείθεται για το πολιτικό σύστημα γενικότερα ότι μπορεί να αγγίξει, έστω να αγγίξει αυτά τα θέματα, και θα σας θέσω το απλό ερώτημα τι πρέπει βρε αδερφέ λέει ένας να γίνει ώστε αυτό το θέμα, για τη βία στα παιδιά να μπει στη Βουλή; Καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Φ. Πατριανάκου: Καταλαβαίνω απόλυτα. Έχω την αίσθηση ότι είμαστε σε ένα μεταβαλλόμενο πολιτικό τοπίο όπου τα πάντα αλλάζουν και οι πολίτες πια έχουν αυστηρότατες απαιτήσεις από τους πολιτικούς και τους κυβερνώντες. Τέλος πια η εποχή της ανοχής. Τέλος, η εποχή που η ανεπάρκεια μπορούσε να υποκαταστήσει ένα πελατειακό κράτος. Θεωρώ ότι βρισκόμαστε πια σε ένα διαφορετικό σκηνικό όπου οι πάντες πρέπει να τολμούν και με τις μικρές ή με τις μεγάλες τους δυνάμεις να προσπαθούν να προσφέρουν στον τόπο το μέγιστο. Αυτό όμως σημαίνει ότι κανείς πια από όλους μας δεν θα κάνει εκπτώσεις. Δεν θα κάνει εκπτώσεις στις επιλογές του, στις αποφάσεις του, στις απαιτήσεις του, στις διεκδικήσεις του. Είναι πρόσφατο, ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο. Από το Μεσοπρόθεσμο αυτό που ανεδείχθη κατά κύριο λόγο από το κεντρικό τύπο και από τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. ήτανε το ένα άρθρο του, το οποίο αφορούσε τα φοροεισπρακτικά μέτρα, τα φορολογικά βάρη τα οποία βεβαίως τσακίζουν τη μεσαία τάξη, τα οποία στην κυριολεξία διαλύουν ή απειλούν να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό. Είναι πάρα πολύ σοβαρό αυτό που πρόκειται να συμβεί και σας λέω εκ των προτέρων ότι οι περισσότεροι προδικάζουν και εγώ συμπεριλαμβανομένη σε αυτούς, δεν πρόκειται να πετύχουν, διότι δεν υπάρχει δυνατότητα να εισπραχτούν αυτά τα χρήματα. Αλλά εκείνο το οποίο εξοργίζει είναι ότι προβλέπει μια σειρά μέτρων, κατʼ ουσία διαδικασίες και μεθόδους με τους οποίους προαποφασίζεται και δρομολογείται η πώληση της χώρας μας. Η μεταβίβαση όλων όσων μπορούν να πουληθούν ή μπορούν να αποφέρουν εισόδημα στο ταμείο που δημιουργήθηκε για να αποπληρώνεται το δημόσιο χρέος. Και βλέπουμε με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου να έρχεται ο κ. Γιούνκερ και με χθεσινή του δήλωση να λέει ότι οι Έλληνες χάνουν μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας. Αυτά δε μπορεί να μην είναι θέματα που εξοργίζουν την ελληνική κοινωνία. Είναι θέματα που δε μπορεί παρά να μας ενεργοποιήσουν όλους. Τους πάντες. Κανείς πια από εμάς δεν πρέπει να είναι παρατηρητής σε αυτά που συμβαίνουν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα μπορούμε κάποια στιγμή να το συζητήσουμε. Θα ήθελα να σας θέσω πολλά ερωτήματα σχετικά με την επιμονή του Προέδρου της Ν.Δ. του κ. Σαμαρά στις θέσεις του, κάποιοι θεωρούν ότι έχει ακολουθήσει ένα δρόμο καταδικασμένο, κάποιοι άλλοι που δεν είναι όμως τόσο λαλίστατοι λένε πως πρέπει να πάμε σε πιο εθνικές λύσεις. Θα ήθελα κάποια στιγμή να το συζητήσουμε. Ένα μικρό σχόλιο σας μόνο θέλω.

Φ. Πατριανάκου: Δε θα μπω αναλυτικά στο κομμάτι που είπατε γιατί είναι πολύ μεγάλο. Θεωρώ ότι ο Πρόεδρος της Ν.Δ. δικαιώθηκε απόλυτα στην επιλογή του πέρυσι, να καταψηφίσει το Μνημόνιο, τη σκληρότερη δηλαδή δανειακή σύμβαση που έχει υπογράψει ποτέ χώρα. Ο δανεισμός κανενός άλλου κράτους στο κόσμο δεν είναι ενυπόθηκος. Ενυπόθηκος δανεισμός ήταν μόνο στην Ελλάδα με τη δανειακή σύμβαση που υπεγράφη. Και αυτό τώρα έρχεται και τίθεται στο τραπέζι κάτω από το βάρος ενός ωμού εκβιασμού και ζητείται η υλοποίηση του ενυπόθηκου δανεισμού. Το Μεσοπρόθεσμο είναι η υλοποίηση αυτής της επαχθούς σύμβασης. Η δικαίωση της επιλογής Σαμαρά έρχεται κάθε μέρα. Η χώρα βουλιάζει στην ύφεση, η μεσαία κοινωνική τάξη καταρρέει. Δικαιώνεται απόλυτα μια επιλογή που προέβλεπε ότι η πολιτική του μνημονίου οδηγεί μόνο σε αδιέξοδα. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι αλλαγή πολιτικής και αλλαγή προσώπων. Τα πρόσωπα που υπηρετούν την πολιτική του μνημονίου δεν μπορούν ούτε να εμπνεύσουν αλλά ούτε να εμπνευστούν από μια άλλη πολιτική. Γι ʽαυτό πρέπει να αλλάξουν. Επομένως πρέπει πάρα πολύ σύντομα να έχουμε αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό. Αυτό που θα ήθελα όμως να επισημάνω είναι ότι στο νομό μας υφιστάμεθα τις συνέπειες μιας πολιτικής που δεν υπολογίζει τίποτα και κανέναν. Βάλατε πάρα πολύ σωστά το θέμα των σχολών. Εγώ είμαι απολύτως βεβαία ότι με τις προθέσεις που υπάρχουν στο Υπουργείο Παιδείας με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθούμε στην αμφισβήτηση των σχολών που λειτουργούν σήμερα στο νομό μας. Επίσης, έλεγε ο κ. Λοβέρδος πριν από μερικές μέρες, πριν από μια εβδομάδα στη Βουλή, ότι όσοι μιλάνε για κλείσιμο των περιφερειακών νοσοκομείων είναι ψεύτες και δημαγωγοί. Ανακοίνωσε πριν από δυο - τρείς μέρες τις προβλέψεις συγχωνεύσεων νοσοκομείων. Το νοσοκομείο των Μολάων είναι στα υπό κατάργηση νοσοκομεία. Θεωρώ, είναι δική μου πρόβλεψη αυτό, ότι το Υπουργείο προσπαθεί να περάσει την πολιτική συγχώνευσης της διοίκησης και δεν αποτελεί πραγματική βούληση η κατάργηση του νοσοκομείου των Μολάων. Βεβαίως πρέπει να υπάρξουν σοβαρότατες αντιδράσεις, πρέπει να δείξουμε ότι αντιστεκόμαστε. Η παραπάνω εκτίμηση υπάρχει διότι είδα ότι και στη περίπτωση του νοσοκομείου των Καλαβρύτων και του νοσοκομείου Κυπαρισσίας -τα οποία επίσης φέρονται στα υπό κατάργηση- εμφανίστηκαν οι πρώτες ενδείξεις ότι μάλλον πάνε για συγχώνευση διοίκησης. Αλλά όλα αυτά είναι μεθοδεύσεις τις οποίες πρέπει όλοι μας να τις παρακολουθούμε από κοντά και να αντιστεκόμαστε. Να αντιστεκόμαστε διότι συνολικά στο νομό η πολιτική που ασκείται είναι πολιτική υποβάθμισης και αμφισβήτησης όχι μόνο αυτών που θα μπορούσαν να φέρουν ανάπτυξη στο νομό, όχι μόνο των έργων τα οποία είχαν δρομολογηθεί, αλλά και περαιτέρω υποβάθμιση σε αυτά τα οποία ούτως ή άλλως αποτελούν αναγκαία προϋπόθεση για να προχωρήσουνε. Τελειώνοντας να επισημάνω ότι από δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε σε κυριακάτικη εφημερίδα προκύπτει ότι το 86% του ελληνικού λαού πιστεύει ότι έρχονται χειρότερες μέρες και το 70% προδικάζει το ξεπούλημα της χώρας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: κα Πατριανάκου σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως για τη συνομιλία.

Φ. Πατριανάκου: Εγώ σας ευχαριστώ γιατί μου δίνετε τη δυνατότητα να εκφράζω απόψεις και θέσεις για θέματα που θεωρώ ότι ταλανίζουν το σύνολο της κοινωνίας και ειδικότερα αυτό που μας ενδιαφέρει της Λακωνικής κοινωνίας.

Μπορείτε να ακούσετε τη συνέντευξη στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://http://www.notospress.gr/index.php?c_id=15&n_id=2197