Έρευνα: «Παιδική και Νεανική Βία μέσα από τα Μάτια των Γονέων ΙΙ»

24/06/2011

Πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο, την Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011, η εκδήλωση της παρουσίασης των αποτελεσμάτων της έρευνας, που διοργάνωσε η Φεβρωνία Πατριανάκου, με θέμα: «Παιδική και Νεανική Βία μέσα από τα Μάτια των Γονέων ΙΙ» Η έρευνα πραγματοποιήθηκε...

Πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο, την Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011, η εκδήλωση της παρουσίασης των αποτελεσμάτων της έρευνας, που διοργάνωσε η Φεβρωνία Πατριανάκου, με θέμα:

«Παιδική και Νεανική Βία μέσα από τα Μάτια των Γονέων ΙΙ»

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε, κατ’ εντολή της Φεβρωνίας Πατριανάκου και με την επιστημονική συνεργασία του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (Ε.Κ.Κ.Ε.), από την εταιρεία Pulse RC.

Τα ευρήματά της παρουσίασε ο κος Αράπογλου Γιώργος, Γεν. Διευθυντής της εταιρίας Pulse R.C., ενώ στο πάνελ των ομιλητών συμμετείχαν και σχολίασαν οι κ.κ.:

Γιάννης Πανούσης, Καθηγητής Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε.
Γεώργιος Μόσχος, Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, Νομικός-Εγκληματολόγος
Ιωάννα Τσίγκανου, Διευθύντρια Ερευνών του Ε.Κ.Κ.Ε.- Αναπληρώτρια Διευθύντρια Ινστιτούτου Πολιτικής Κοινωνιολογίας

Τη συζήτηση συντόνισε ο κος Κώστας Βαξεβάνης, Δημοσιογράφος

Η Φεβρωνία Πατριανάκου κλείνοντας την εκδήλωση μεταξύ άλλων είπε:

«Αγαπητές μου φίλες και φίλοι,

Όλα αυτά που ακούσαμε δεν ήταν αριθμοί, δεν ήταν ποσοστά, δεν ήταν καμπύλες και γραφήματα ήταν τα παιδιά μας. Είναι η νέα γενιά ηλικίας σήμερα 10-17 ετών.

Μια γενιά, που όπως μου είπε η κα Τσίγκανου σε έρευνα που έκανε το Ε.Κ.Κ.Ε., αδυνατεί να προσδιορίσει τον εαυτό της στην κλίμακα «αριστερά-δεξιά» γιατί δεν ξέρει τι σημαίνει. Ξέρει όμως τι σημαίνει μνημόνιο, περικοπές ελλείμματα, ανεργία, καβγάδες, οικογενειακά αδιέξοδα, σχολική βία.

Τα ευρήματα της έρευνας τα ακούσατε.

Ελαφριά επιδείνωση των φαινομένων σχολικής βίας σε σχέση με το 2008. Το σχολείο ο κύριος τόπος εκδήλωσης της Βίας.

Ένα στα πέντε παιδιά έχει πέσει θύμα ομάδας ανηλίκων. Τα φτωχότερα παιδιά, οι λιγότερο καλοί μαθητές είναι περισσότερο εκτεθειμένα στην επιθετικότητα των συνομηλίκων τους.

Διπλασιάστηκαν οι οικογένειες που τα φέρνουν δύσκολα, αναγκάζονται να περικόψουν από την Παραπαιδεία, οι επιδόσεις των παιδιών πέφτουν.

Οι εξωσχολικές δραστηριότητες και η πολύπλευρη ανάπτυξη δεξιοτήτων είναι τα πρώτα θύματα.

Το χαρτζιλίκι και η ψυχαγωγία του παιδιού είναι είδος πολυτελείας.

Η κρίση δείχνει να ενώνει την οικογένεια σε σχέση με το 2008 αλλά ο 1 στους 10 γονείς εξακολουθεί να αδιαφορεί για το παιδί του.

Το παιδί κοινωνικοποιείται μέσω Internet. Μέσα σε 3 χρόνια άλλο τοπίο. Οι γονείς δεν ξέρουν-δεν απαντούν.

Μειώνεται η εμπιστοσύνη ότι η οικογένεια μπορεί να δώσει λύσεις.

Και το πιο σημαντικό εύρημα, τα παιδιά έχουν άγχος από το Δημοτικό.

Τέσσερα στα 5 παιδιά έχουν άγχος που γεννά κυρίως το σχολείο και δευτερευόντως η οικογένεια και η κοινωνία.

Αν αυτή είναι η ζωή που ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας τότε «τα καταφέραμε».

Είναι ευθύνη μας να τα ξαναβρούμε με τον εαυτό μας, τον αξιακό μας κώδικα, με τις ιδέες μας.

Η οικογένεια μας είναι η υπέρβαση του εγώ στην υποταγή του εμείς.

Η κρίση είναι και ευκαιρία. Ευκαιρία για αλληλεγγύη και συλλογικότητα.

Το πρώτο που πρέπει να μάθει ένα παιδί είναι να ζει ελεύθερο. Και ο δρόμος προς την ελευθερία αρχίζει από την στέρηση διατύπωνε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στους «Αφορισμούς �Διαλογισμούς» του.

Όχι, την αναγκαστική στέρηση αλλά τη συνειδητή στέρηση.

Τη στέρηση που σε οδηγεί στην ελευθερία από τη φυλακή των κεκτημένων.

Όπως διατύπωσα και στην εισαγωγική μου ομιλία δεν έχουμε την πολυτέλεια να μετράμε χαμένες γενιές.

Απαιτούμε από την Πολιτεία άσκηση γενναίων πολιτικών στην Εκπαίδευση, εδραίωση των κοινωνικών θεσμών.

Σύγχρονες μεθόδους αντιμετώπισης παραβατικών φαινομένων όπως ο θεσμός της σχολικής διαμεσολάβησης και της επανορθωτικής δικαιοσύνης.

Κοινωνικοί λειτουργοί στα σχολεία, συμβουλευτικοί σταθμοί και ψυχική στήριξη στην Αυτοδιοίκηση, διαχρονική και συστηματική παρακολούθηση της εξέλιξης των φαινομένων παραβατικότητας.

Συμβουλευτική στήριξη στην οικογένεια.

Νέο πλαίσιο πρόληψης και πρόβλεψης κινδύνων που συνεπάγονται οι Νέες Τεχνολογίες.

Σε μια εποχή που σχολεία κλείνουν και συγχωνεύονται σε μαζικότερες σχολικές μονάδες, σε μια εποχή που η μάθηση μεταφράζεται σε κόστος για τις ανάγκες του Μνημονίου οφείλουμε να αντιπαραθέσουμε μια άλλη πολιτική γιατί τη χρωστάμε στο μέλλον της Πατρίδας, γιατί το χρωστάμε στα παιδιά μας.

Η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος άσκησης αποτελεσματικών πολιτικών για τις νεότερες γενιές είναι αναγκαία πράξη ευθύνης της Πολιτείας. Πολιτικές πρόληψης και όχι καταστολής, πολιτικές πολύπλευρης γνώσης και ανάπτυξης του συνόλου των δυνατοτήτων, πολιτικές που θα ανοίγουν δρόμους και θα γεννούν ελπίδα. Είναι ευθύνη όλων μας να συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των περιστάσεων και να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση ενός άλλου περιβάλλοντος για τις νεότερες γενιές.

Η προβολή στο μέλλον είναι αυτές οι γενιές και όχι οι διαχειριστές και υπεύθυνοι της σημερινής κρίσης.

Γιατί τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας είναι η προβολή του Έθνους μας στο Μέλλον.

Γιατί από αυτά θα ξεπηδήσει το καινούργιο αρκεί να μη τους έχουμε στερήσει:

v Μια Πατρίδα ακέραιη και ελεύθερη

v Μια Δημοκρατία σταθερή

v Την πίστη σε Ιδέες, Αξίες, Αλληλεγγύη και ικανότητα συλλογικότητας.

Όλα τα άλλα θα τα δημιουργήσουν μόνα τους.»

Βασικός Σχολιασμός Συμπερασμάτων έρευνας
Οι εισηγήσεις των συμμετεχόντων και ο σχολιασμός τους στα ευρήματα της έρευνας

Ομιλία Ιωάννας Τσιγκάνου

Ομιλία Γιάννη Πανούση

Ομιλία Γεωργίου Μόσχου

Ολοκληρωμένη η έρευνα παρατίθεται σε 3 μέρη στους παρακάτω συνδέσμους, όπου στον 1^ο από τους 3 μπορείτε να βρείτε την ταυτότητα της έρευνας και τον πλήρη σχολιασμό της από τον κο Αράπογλου, Γεν. Διευθυντή της εταιρίας Pulse R.C:

final-presentation_087005_PatrKids_ver7_Part1.doc

final-presentation_087005_PatrKids_ver7_Part2.doc

final-presentation_087005_PatrKids_ver7_Part3.doc