Στη "μαρτυρική" Ζούπαινα

"Λίγο πριν το τέλος του πολέμου και την αποχώρηση των στρατευμάτων, κάποιοι άνθρωποι θυσιάστηκαν για την Πατρίδα, θυσιάστηκαν για τους βωμούς, τις εστίες και την οικογένειά τους. Σήμερα βρισκόμαστε εδώ..."

«Λίγο πριν το τέλος του πολέμου και την αποχώρηση των στρατευμάτων, κάποιοι άνθρωποι θυσιάστηκαν για την Πατρίδα, θυσιάστηκαν για τους βωμούς, τις εστίες και την οικογένειά τους. Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να τους τιμήσουμε κάτω από ειδικές συνθήκες. Ίσως η Πατρίδα μας είναι στη χειρότερη στιγμή από την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή την ώρα, αυτό που ενώνει το λαό μας είναι η αγάπη για την Πατρίδα, είναι η πίστη του ότι αν μείνουμε ενωμένοι μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες συνθήκες και αυτό που σίγουρα όλοι ξέρουμε είναι ότι θα παλέψουμε για τα παιδιά μας, τις οικογένειες μας και για το μέλλον αυτού του τόπου. Σήμερα δεν είναι ώρα για κριτική και αντιπολίτευση, αλλά για να εκπέμψουμε ένα μήνυμα ελπίδας και ενότητας για όλο τον ελληνικό λαό. Ελπίζω, κατά κύριο λόγο οι κυβερνώντες, να αντιληφθούν τη σοβαρότητα των περιστάσεων και των συνθηκών, να ενεργοποιήσουν όλες τις δυνάμεις αυτού του Έθνους και να κάνουν ότι μπορούν προκειμένου να βγούμε από αυτή τη κρίση. Οι Ήρωες νεκροί μας οδηγούν. Το φρόνημα και η Πατρίδα είναι εκείνα που μας ενώνουν». 

Δήλωση Φεβρωνίας Πατριανάκου στο ΕΛΛΑΔΑ TV

Στις 6 του Ιουνίου του 2010, είχα την τιμή, να βρεθώ στις εκδηλώσεις μνήμης για τη συμπλήρωση 66 χρόνων από το Ολοκαύτωμα του μαρτυρικού χωριού Αγίων Αναργύρων (παλιά ονομασία Ζούπαινα) του Δήμου Θεραπνών, που διοργάνωσε ο Δήμαρχος Θεραπνών Κος Γιάννης Ράλλης.

Η εκδήλωση αυτή, ξαναζωντάνεψε τις ιστορικές στιγμές που έζησε το μεσημέρι της 5ης Ιουνίου του 1944, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος, το χωριό της Ζούπαινας.

Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, επιστρέφοντας την ημέρα εκείνη, από εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στον Πάρνωνα, πέρασαν μέσα από την Ζούπαινα και στην έξοδό τους δέχθηκαν πυροβολισμό, από τον οποίο τραυματίστηκε ένας Γερμανός.

Η ενέργεια αυτή, ήταν αρκετή για να προκαλέσει τη μανία εκδίκησης των Γερμανών κατακτητών, οι οποίοι μη βρίσκοντας άλλον πιο εύκολο τρόπο εκτόνωσης, επέστρεψαν στο χωριό και επιδόθηκαν σε ένα όργιο εγκληματικών ενεργειών.

Τα θύματα ήταν πολλά. Άλλους οι Γερμανοί τους έκαψαν μέσα στα σπίτια, άλλους τους τουφέκισαν.

Στην επιτύμβια στήλη στην πλατεία του χωριού αναγράφονται τα παρακάτω ονόματα εκτελεσθέντων: Αλεξανδρή Σοφία, Βλάχου Παναγιώτα, Γεωργίτσος Κώστας, Γεωργίτσου Άννα, Γεωργίτσου Όλγα, Γεωργίτσου Αντωνία, Γεωργίτσου Σταμάτα, Γεωργίτσου Κατήγκω, Γερασίμου Ματούλα, Γερασίμου Σοφία, Γερασίμου Σταμάτα, Κωστιάνη Κασσιανή, Κωστιάνη Γιαννούλα, Κωστιάνη Kανέλα, Κουτσοβίτη Διαμάντω, Κουμουτζή Αντωνία, Λάσκαρη Αντωνία, Πολίτη Μεταξία, Πλαγάκη Σοφία, Μπενέκος Ιωάννης και Μπενέκου Γαρουφαλιά.