Ομιλία Φεβρωνίας Πατριανάκου, Ειδικής Εισηγήτριας της Ν.Δ για τον Προϋπολογισμό 2013 στην Ολομέλεια της Βουλής.

…Κατά συνέπεια, έρχεται να προστεθεί στα άλυτα προβλήματα των μαθηματικών, στο Δήλιο πρόβλημα, στη γεωμετρική τριχοτόμηση της γωνίας, στον τετραγωνισμό του κύκλου και το άλυτο πρόβλημα της μείωσης του δανεισμού κατά ΣΥΡΙΖΑ.  Δίπλα στα άλυτα προβλήματα των μαθηματικών, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχεται να προστεθεί το άλυτο, αναπόδεικτο και επικίνδυνο για τον ελληνικό λαό «θεώρημα του Τσίπρα»…

«Είναι βέβαιον ότι κάποια πράγματα θα αλλάξουν εξαιτίας της κρίσης. Η επιστροφή στον πριν από την κρίση κόσμο αποκλείεται. Έχουμε χάσει την αίσθηση του επείγοντος και ότι συνέβη μέχρι τώρα αποτελεί κακό οιωνό για το μέλλον.» (Joseph Stiglitz)

Μήπως πράγματι έχουμε χάσει την αίσθηση του επείγοντος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Η χθεσινή κουβέντα –συμφωνώ ότι η σημερινή είναι συνέχεια της χθεσινής- αυτό έδειξε.

Ο Προϋπολογισμός του 2013 κατατίθεται σε συνθήκες ασφυκτικές για τη χώρα όσο αφορά και τις αντοχές του λαού, αλλά και τις αντοχές της εθνικής μας οικονομίας. Με τη δημοσιονομική κατάσταση παρά τις θυσίες των Ελλήνων, παρά τις προσπάθειες, διαρκώς στη ζώνη του κινδύνου. Με το διεθνές περιβάλλον να χαρακτηρίζεται από αστάθεια, από ανισότητες, από γενικευμένη αβεβαιότητα.

Η κατάσταση εντείνεται από την πολιτική ατολμία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, από το φόβο του πολιτικού κόστους, από την έλλειψη έγκαιρης συνεννόησης για την από κοινού αντιμετώπιση της κρίσης. Η πορεία της παγκόσμιας οικονομίας παραμένει εύθραυστη. Οι οικονομικοί δείκτες συνεχώς αναθεωρούνται προς τα κάτω. Κάθε πρόβλεψη για τις οικονομικές εξελίξεις είναι παρακινδυνευμένη.

Στη ζώνη του ευρώ η οικονομική ανάπτυξη αναμένεται υποτονική και η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, οι συνεχιζόμενες εντάσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές, η υψηλή ανεργία, η αυξημένη αβεβαιότητα, επηρεάζουν αρνητικά την εμπιστοσύνη και το οικονομικό κλίμα.

Οι συνθήκες στην αγορά εργασίας έχουν επιδεινωθεί τα τελευταία τρίμηνα λόγω της μειωμένης οικονομικής δραστηριότητας.

Η απασχόληση συνεχίζει να συρρικνώνεται, ενώ το ποσοστό της ανεργίας αυξάνεται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Οι άνεργοι στις δεκαεπτά χώρες της ευρωζώνης ανέρχονται πλέον στα 18,5 εκατομμύρια. Το ψηλότερο ποσοστό ανεργίας της τάξεως του 25,8% καταγράφεται μεν στην Ισπανία, ακολουθεί πολύ κοντά η Ελλάδα, τον Αύγουστο, με 25,4% και ειδικότερα στους νέους από δεκαπέντε έως εικοσιτεσσέρων ετών το ποσοστό εκτινάσσεται στο εφιαλτικό 58%.

Η δυναμική μείωσης της απασχόλησης σε συνδυασμό με τα δυσμενή στοιχεία των ερευνών καταδεικνύουν ότι η ανεργία θα αυξηθεί περαιτέρω στο μέλλον. Αποτελεί καμπανάκι κινδύνου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

μπορεί τα αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα και τα προγράμματα περικοπών να μειώνουν το δημοσιονομικό έλλειμμα στα κράτη της Ευρωζώνης, αλλά το δημόσιο χρέος αδυνατούν να το χαλιναγωγήσουν. Η κρίση χρέους επηρεάζει σημαντικά την οικονομική πολιτική των κρατών-μελών τόσο της Ευρωζώνης, όσο και των υπολοίπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στη χώρα μας το ύψος του χρέους της γενικής Κυβέρνησης το 2013 προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στα 346 δισεκατομμύρια ή στο 189% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 13,5 ποσοστιαίες μονάδες έναντι του 2012. Το 2012 το χρέος μειώθηκε μόλις κατά 15 δισεκατομμύρια παρά το όφελος της μείωσης των 106 δισεκατομμυρίων από το PSI. Η τελευταία έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το 2017, οπότε και σταματά το εύρος των προβλέψεων, εκτιμά ότι το ελληνικό χρέος θα φτάσει στο 153% του ΑΕΠ.

Είναι σαφές ότι οι συγκεκριμένες εκτιμήσεις δημιουργούν ιδιαίτερη ανησυχία όσον αφορά τη βιωσιμότητα του χρέους, η οποία, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εξασφαλίζεται όταν το χρέος το έτος 2020 μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ. Κανόνας, βέβαια, με μεγάλο βαθμό αυθαιρεσίας.

Ουσιαστικά, με βάση τις παραπάνω εκτιμήσεις, για να επιτευχθεί ο στόχος βιωσιμότητας του χρέους θα πρέπει το δημόσιο χρέος να μειώνεται περισσότερο από δέκα μονάδες του ΑΕΠ ετησίως την τριετία 2018-2020. Αυτή η εξέλιξη είναι εξαιρετικά δύσκολη και πιθανά πρακτικά αδύνατη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα χρόνια διαρθρωτικά και δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας, η συνεχιζόμενη κρίση χρέους, η αδυναμία πρόσβασης στις διεθνείς αγορές, αλλά και το έλλειμμα αξιοπιστίας, δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες στην άσκηση της αναγκαίας δημοσιονομικής πολιτικής. Η ελληνική οικονομία έχει περιπέσει στο γνωστό φαύλο κύκλο, δημοσιονομική προσαρμογή-ύφεση-μη επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων.

Κεντρικό σημείο αναφοράς αποτελεί η εντεινόμενη αβεβαιότητα. Βασικό χαρακτηριστικό των οικονομικών εξελίξεων το 2012 είναι η παραμονή της οικονομίας μας σε βαθιά ύφεση, που συνεχίζεται αμείωτη για πέμπτο συνεχόμενο έτος με τη συνολική συρρίκνωση του ΑΕΠ να ξεπερνά το 21% την τελευταία πενταετία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν το 2013 εκτιμάται ότι θα ανέλθει μόλις στα 183 δισεκατομμύρια έναντι 233 δισεκατομμυρίων το 2008.

Αυτός ο φαύλος κύκλος μπορεί να διακοπεί μόνο εάν ενισχυθούν οι θετικές προσδοκίες για την οικονομία.

Αν επιδείξουμε ισχυρή πολιτική βούληση διαφύλαξης του ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Αν περιφρουρήσουμε την κυβερνητική σταθερότητα και επενδύσουμε στην αξιοπιστία.

Αν προωθήσουμε με μεγάλη αποφασιστικότητα πολιτικές επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων. Αν προχωρήσουμε σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και για τη βελτίωση του επιχειρηματικού και επενδυτικού περιβάλλοντος.

Αν κτίσουμε το εξωστρεφές νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

Αν επανεκκινήσουμε την πραγματική οικονομία.

Αν απελευθερώσουμε την αναπτυξιακή της δομή.

Αν εντατικοποιήσουμε τις διαδικασίες αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Σ’ αυτό, λοιπόν, το πλαίσιο έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες εντός του 2012. Ειδικότερα προωθείται μέσω του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας- του γνωστού ΤΑΙΠΕΔ - ένα σημαντικό και στοχευμένο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.

Η υλοποίηση του προγράμματος αυτού θα ωφελήσει την οικονομία, γιατί μειώνεται το δημόσιο χρέος από τα έσοδα του προγράμματος, γιατί μειώνονται τα ελλείμματα αφού παύει να υφίσταται οποιασδήποτε μορφής κρατική χρηματοδότηση και η αξιοποίηση τους με τη σειρά της, θα ενισχύσει την οικονομική δραστηριότητα της χώρας, οδηγώντας σε δημιουργία θέσεων εργασίας, πρόσθετα φορολογικά έσοδα και καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες.

Στόχος της υλοποίησης του προγράμματος και της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας  είναι η μετατροπή ενός μέρους του δυνητικού πλούτου της χώρας σε ενεργητικό πλούτο. Μέχρι το 2016 το ελληνικό δημόσιο αναμένεται να εισπράξει περί τα 11 δισεκατομμύρια.

Η αντιπολίτευση δεν επιτρέπεται να κρύβεται πίσω από δογματισμούς και ιδεοληψίες και να μην αντιλαμβάνεται ότι φέρει διαχρονικές ευθύνες για την αντίδραση στον εκσυγχρονισμό του κράτους, σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον.

Χαρακτηριστική περίπτωση επωφελούς για το δημόσιο αποκρατικοποίησης να θυμίσω ότι ήταν το μοντέλο της Ολυμπιακής Αεροπορίας και η ενοικίαση του εμπορευματικού σταθμού στο λιμάνι του Πειραιά στην εταιρεία COSCO, μετά από πολύμηνες και επώδυνες, για την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, προσπάθειες.

Τρία χρόνια μετά, ο Πειραιάς παρουσιάζει εμπορευματική κίνηση σε διεθνή πλέον επίπεδα, γίνεται το πρώτο λιμάνι της Μεσογείου και το περιοδικό STERN σε αρθρογραφία και ειδική ανταπόκριση από την Κίνα αναφέρει ότι η Καγκελάριος Μέρκελ αναγκάστηκε να αλλάξει την στάση της, διότι η στρατηγική συμμαχία της Αθήνας με την υπερδύναμη Κίνα δίνει ανάσες ζωής στην Ελλάδα και τρομάζει παράλληλα τους Ευρωπαίους που τρέμουν το ενδεχόμενο να σταματήσει να βοηθάει το Πεκίνο στη διάσωση του Ευρώ.

Μία συμφωνία που πολεμήθηκε για να προστατευθούν συντεχνιακά συμφέροντα, στην πορεία, πέραν του σημαντικού οικονομικού οφέλους ισχυροποίησε και πολιτικά και γεωστρατηγικά τη χώρα. Μια συμφωνία, που ακόμα και σήμερα που μιλάμε, η αντιπολίτευση δεν έχει το πολιτικό σθένος να αναγνωρίσει, αλλά απεναντίας καταδεικνύει ότι τίποτα δεν διδάχθηκε, γιατί ακόμη και σήμερα το όχι είναι στείρο, είναι αντιδραστικό, είναι όχι σε όλα. Απευθύνεστε με το χθες σε μια κοινωνία που πραγματικά διψάει για το αύριο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας το είπα και στην επιτροπή, δεν είμαι οικονομολόγος. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όμως, ασχολούμαι με τα μαθηματικά. Και το πρόβλημα του χρέους είναι κατεξοχήν μαθηματικό πρόβλημα. Είναι αποτέλεσμα ενός κλάσματος. Αριθμητής το δημόσιο χρέος , δηλαδή τα δανεικά. Παρανομαστής το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, δηλαδή ό,τι παράγουμε. Όταν το αποτέλεσμα αυτού του κλάσματος ξεπέρασε το 120%, ποσοστό που διασφαλίζει κατά τους δανειστές μας τη βιωσιμότητα του χρέους, η χώρα μπήκε σε περιπέτεια.

Το 2009 το δημόσιο χρέος της χώρας ήταν 299 δισεκατομμύρια. Το αναθεωρημένο ΑΕΠ ήταν 231 δισεκατομμύρια. Αποτέλεσμα κλάσματος, 129%. Το 2012 το χρέος αυξήθηκε στα 340 δισεκατομμύρια, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε στα 194 δισεκατομμύρια. Το ποσοστό λογικά εκτοξεύθηκε στο 175%.

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Ας πούμε λοιπόν ότι τα τελευταία τρία χρόνια ο δανεισμός δεν αυξανόταν και ότι η οικονομία μας δεν παρήγατε ελλείμματα, οι προϋπολογισμοί ήταν ισοσκελισμένοι. Και πάλι το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ θα είχε εκτοξευθεί από το 129% στο 154% για έναν και μόνο έναν λόγο, την ύφεση.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχετε πρόταση. Δεν προτείνετε πολιτικές που θα μειώνουν το αποτέλεσμα του κλάσματος. Τι υπερασπίζεστε; Υπερασπίζεστε περισσότερο κράτος. Κλείνετε το μάτι στους ανέργους. Το αντίδοτό σας στην ανεργία δεν είναι η επιχειρηματικότητα αλλά οι κρατικοποιήσεις. Δεν υπάρχει συντεχνιακή ελίτ που να μην έχετε υιοθετήσει. Αντιδράτε στον περιορισμό των δαπανών. Λέτε «ναι» στην πολιτική που τρέφει τα ελλείμματα και οδηγεί σε νέο δανεισμό. Με άλλα λόγια, τι κάνετε; Αυξάνετε τον αριθμητή, αυξάνετε και το αποτέλεσμα κι άρα οδηγείτε τη χώρα σε πιο βαθιά κρίση χωρίς να απαντήσετε στο καίριο ερώτημα: Πού θα βρείτε δανειστές; Που θα βρείτε τα λεφτά; Αυτή είναι λεπτομέρεια, με αυτά θα ασχολούμαστε;

Λέτε όχι στις αποκρατικοποιήσεις, όχι στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, όχι στην προσέλκυση νέων επενδύσεων. Με άλλα λόγια τι κάνετε; Αντιδράτε σε κάθε τι που οδηγεί στην αύξηση του παρανομαστή και άρα μειώνει το αποτέλεσμα. Η πολιτική σας είναι πολιτική μηδενικής διεξόδου από την κρίση. Διότι πράγματι η απάντηση, κύριε Τσακαλώτο, στο θέμα που θέσατε ήταν ότι δεν υπάρχει διαδικασία εξόδου από την   Ευρωζώνη. Πράγματι, δεν υπάρχει θεσμική και θεσμοθετημένη διαδικασία. Υπάρχει, όμως, διαδικασία εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή προβλέπεται.

Βγείτε και πείτε ανοιχτά και καθαρά στον ελληνικό λαό κι απαντήστε: Πώς θα αυξήσετε το ΑΕΠ της χώρας; Θα το αυξήσετε με δασμολογημένες εξαγωγές, χωρίς αγροτικές επιδοτήσεις, χωρίς εγχώρια  βιομηχανική παραγωγή;

Κατά συνέπεια, έρχεται να προστεθεί στα άλυτα προβλήματα των μαθηματικών, στο Δήλιο πρόβλημα, στη γεωμετρική τριχοτόμηση της γωνίας, στον τετραγωνισμό του κύκλου και το άλυτο πρόβλημα της μείωσης του δανεισμού κατά ΣΥΡΙΖΑ.

Δίπλα στα άλυτα προβλήματα των μαθηματικών, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχεται να προστεθεί το άλυτο, αναπόδεικτο και επικίνδυνο για τον ελληνικό λαό «θεώρημα του Τσίπρα».

Χθες ψηφίσαμε κυβερνητική σταθερότητα.

Χθες ψηφίσαμε για να δώσουμε στον Πρωθυπουργό της χώρας τη δύναμη να διαπραγματευθεί.

Χθες δώσαμε ανάσα στη χώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Τώρα πρέπει να δώσουμε ψήφο σε αυτόν τον Προϋπολογισμό, γιατί αποτελεί ένα ρεαλιστικό στις προβλέψεις του δημοσιονομικό πλαίσιο, στην κατεύθυνση ανάκτησης της διεθνούς μας αξιοπιστίας και τη δεδηλωμένη βούληση του ελληνικού λαού για την παραμονή της χώρας στην ζώνη του ευρώ αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αποτελεί ευθύνη όλων μας, αποτελεί ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας του λαού μας, να απελευθερώσει τις δημιουργικές του δυνάμεις, να περιφρουρήσει την τιμή του, να σεβαστεί την αξιοπρεπή του διαβίωση, να διαφυλάξει την κοινωνική συνοχή, να προστατεύσει τους θεσμούς και τη δημοκρατία, γιατί σύμφωνα με τον Γάλλο ευρωπαϊστή και αρχιτέκτονα του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ζαν Γκαμπριέλ Μονέ «Τίποτα δεν είναι δυνατό χωρίς τους ανθρώπους, τίποτα δεν είναι στέρεο χωρίς τους θεσμούς».

Ευχαριστώ πολύ.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ