Συζήτηση και λήψη απόφασης, για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ψηφισμένο νομοσχέδιο «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις».

«...Ο πολιτικός λόγος κινδυνεύει να αντικατασταθεί με συνθήματα και η εκλογική βούληση των πολιτών να αμφισβητείται από τους λάτρεις της δημοσκοπικής δημοκρατίας. Ποτέ, καμία δημοσκόπηση δεν ανέδειξε τους μπροστάρηδες, τους πρωτοπόρους, τους ιδεολόγους, τους οραματιστές. Μόνο όσοι κατέθεσαν την ψυχή τους στη δημοκρατία, στο λαό και στο έθνος, έγραψαν υποθήκες για να τους δικαιώσει ο λαός και να τους θυμάται η ιστορία...»

Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

σήμερα ο Πρωθυπουργός της χώρας δίνει μια εθνική μάχη και το σύνολο του ελληνικού λαού ταξιδεύει μαζί του, συμπαραστέκεται. Εθνική ομοψυχία -από την οποία μόλις πριν από λίγο αυτοεξαιρέθηκε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- πολιτική συναίνεση, αποτελούν σήμερα μια κατάκτηση και αποδεικνύουν την πολιτική ωριμότητα του πολιτικού μας συστήματος και ειδικότερα, σε μια εποχή που η εικόνα και οι ταχύτατες εναλλαγές της υποκαθιστούν την ουσία, το βάθος και το πραγματικό περιεχόμενο.

Ο πολιτικός λόγος κινδυνεύει να αντικατασταθεί με συνθήματα και η εκλογική βούληση των πολιτών να αμφισβητείται από τους λάτρεις της δημοσκοπικής δημοκρατίας. Ποτέ, καμία δημοσκόπηση δεν ανέδειξε τους μπροστάρηδες, τους πρωτοπόρους, τους ιδεολόγους, τους οραματιστές. Μόνο όσοι κατέθεσαν την ψυχή τους στη δημοκρατία, στο λαό και στο έθνος, έγραψαν υποθήκες για να τους δικαιώσει ο λαός και να τους θυμάται η ιστορία. Μπορούμε να φανταστούμε Καποδίστρια, Βενιζέλο, Καραμανλή, να επικαλούνται δημοσκοπήσεις για να πάρουν πολιτικές αποφάσεις;

Σήμερα η Κυβέρνηση σε μια μεγάλη μεταρρυθμιστική της πολιτική, έξι μήνες μετά την νωπή και ισχυρή λαϊκή εντολή που έλαβε από τον ελληνικό λαό, καλείται να προχωρήσει στη διενέργεια δημοψηφίσματος, με την επίκληση δημοσκοπήσεων, όπως επιχειρηματολόγησε ο Εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Ολόκληρη δε η Αξιωματική Αντιπολίτευση υπό τον πανικό δημοσκοπήσεων, ισότιμα με το τέταρτο -σύμφωνα με την τελευταία εκλογική αναμέτρηση (για να μην ξεχνιόμαστε)- κόμμα, το οποίο με trendy διαρχία, αυτοθαυμάζεται ότι λειτουργεί ως δεύτερο κόμμα και δεν διστάζει να προκαλεί θεσμούς, χάριν κομματικών οφελών και σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν διστάζει να προκαλεί με ακραίο υβριστικό λόγο και αμετροεπείς εκφράσεις.

Άκουσα με πολύ μεγάλη προσοχή τον κ. Βενιζέλο και περίμενα να αρθρώσει την επιχειρηματολογία του, σύμφωνα με αυτά που με σαφήνεια και καθαρότητα περιγράφει στο βιβλίο του «Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου». Κατά τον κ. Βενιζέλο, ο χαρακτήρας του δημοψηφίσματος του άρθρου 44 παράγραφος 2 εδάφιο β του Συντάγματος, για νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εφόσον το αποτέλεσμά του είναι θετικό, τότε ο χαρακτήρας του είναι νομοθετικός - κυρωτικός. Σε αντίθετη περίπτωση έχει το χαρακτήρα αναβλητικής αρνησικυρίας.

Η προσφυγή σε δημοψήφισμα, αυτολεξεί, σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο, μπορεί να συμβεί άλλοτε μεν επειδή η κομματική αντιδικία ως προς τα θέματα αυτά οξύνεται υπέρμετρα και θίγει τις βάσεις της ίδιας της πολιτικής νομιμοποίησης της εκάστοτε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, άλλοτε δε επειδή τα κόμματα αποφεύγουν την ανάληψη της σχετικής πολιτικής ευθύνης και χρησιμοποιούν ως πρόσχημα τη διαδικασία του δημοψηφίσματος.

Ερωτώ, κύριοι συνάδελφοι. Για ποιο λόγο ζητάτε δημοψήφισμα; Τίθεται θέμα πολιτικής νομιμοποίησης της πλειοψηφίας; Είναι δυνατόν όταν ο λαός μίλησε πριν από έξι μήνες εσείς να βάζετε τέτοια θέματα; Εάν ναι, διατυπώστε το τότε ευθέως στον ελληνικό λαό, ότι θέτετε θέμα πολιτικής νομιμοποίησης. Ή μήπως τίθεται θέμα αποφυγής της πολιτικής ευθύνης από την Νέα Δημοκρατία, που θα χρησιμοποιούσε σαν πρόσχημα τη διαδικασία δημοψηφίσματος; Η απάντηση είναι μια. Η Κυβέρνηση το Σεπτέμβριο ζήτησε από τον ελληνικό λαό την ψήφο του για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση συγκεκριμένα και μάλιστα, με δώδεκα άξονες πάνω στους οποίους θα προχωρούσαμε στην επίλυση. Όχι τρία «δεν», κύριε προλαλήσαντα συνάδελφε, αλλά δώδεκα «ναι».

Ποια νομίζετε ότι θα ήταν η απάντηση του ελληνικού λαού στο ερώτημα: Ψηφίζεις υπέρ της μεγαλύτερης διοικητικής και οργανωτικής μεταρρύθμισης χωρίς να αλλάζουν οι όροι, οι προϋποθέσεις, το ύψος και το είδος των παροχών σου ή να συνεχίσει αυτό το αποτυχημένο σπάταλο σύστημα με τα εκατόν τριάντα τρία ταμεία;

Έλληνα πολίτη εφόσον τα αποθεματικά και η περιουσία του ταμείου σου δεν αναμειγνύονται, συμφωνείς να τα διαχειρίζονται άτομα επιλεγμένα με αδιάβλητες διαδικασίες, με στόχο μεγαλύτερες αποδόσεις ή συμφωνείς στη διαιώνιση ενός συστήματος που γέννησε στρεβλώσεις;

Άλλο ερώτημα. Ψηφίζεις υπέρ της πολιτικής ενοποίησης ασφαλιστικών φορέων που μέσα σε δυο χρόνια θα αποφέρει εξοικονόμηση πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια ή θα συνεχίσουμε τη μαύρη τρύπα της δαιδαλώδους και πολυδιασπασμένης γραφειοκρατίας;

Συμφωνείς στη δημιουργία ενιαίου μηχανογραφικού συστήματος ή θα περιμένεις ένα και δυο χρόνια για να βγει η σύνταξή σου;

Συμφωνείς με την αναγνώριση πλασματικού χρόνου στις ασφαλισμένες μητέρες σε όλους τους φορείς ή μόνο στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ όπως ίσχυε μέχρι σήμερα;

Συμφωνείς ο χρόνος της γονικής άδειας ανατροφής να αναγνωρίζεται για θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος και προσαύξηση της σύνταξης ή να αφαιρείται του πλασματικού χρόνου όπως ίσχυε μέχρι σήμερα;

Άλλο ερώτημα. Συμφωνείς η γυναίκα που έχει ανήλικο τέκνο στα πενήντα να παίρνει πλήρη σύνταξη στα πενήντα πέντε ή να την ωθούμε στα πενήντα στην πρόωρη συνταξιοδότηση, με πολύ μειωμένη σύνταξη, γιατί αλλιώς θα πρέπει να εργάζεται μέχρι τα εξήντα όπως ίσχυε μέχρι χθες;

Συμφωνείς με τα μέτρα μητρότητας για τις γυναίκες ασφαλισμένες στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ ή να γυρίσουμε στο χθεσινό καθεστώς;

Συμφωνείς να παραμείνουν τα γενικά όρια ηλικίας ως έχουν και να αυξηθούν κάποια ειδικά όρια με ορίζοντα δεκαετίας ή να βουλιάξουμε όλοι μαζί το σύστημα;

Συμφωνείς με καταχρηστικές διατάξεις να υπάρχει η δυνατότητα ασφαλισμένων σε ειδικά ταμεία μισθωτών, να παίρνουν σύνταξη με είκοσι χρόνια εργασίας ανεξαρτήτου ορίου ηλικίας ή να βάζουμε τα πενήντα χρόνια ως όριο για συνταξιοδότηση σ’ αυτή την κατηγορία;

Συμφωνείς ασφαλισμένε προ του 1993 -για τους μετά του 1993 που δεν υφίστανται καμία αλλαγή συστηματικά αποκρύπτεται- να λαμβάνεις ποσοστό αναπλήρωσης για επικουρική σύνταξη από 20% και άνω ή να βρεθούμε αύριο σε αδιέξοδο γιατί δεν θα μπορεί το ταμείο και δεν θα έχει την οικονομική δυνατότητα;

Συμφωνείς με την πολιτική συνοχής και κοινωνικής αλληλεγγύης μέσω της δημιουργίας του κεφαλαίου αλληλεγγύης γενεών που θα μείνει κλειδωμένο μέχρι το 2019;

Θα μπορούσα να παραθέσω άλλα είκοσι τέτοια ερωτήματα, όπου η απάντηση είναι αυτονόητη.

Τα ερωτήματα που διατύπωσα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως προς το πρώτο σκέλος τους αφορούν προβλέψεις του νομοσχεδίου. Αναδεικνύουν, όμως, και ένα άλλο θέμα. Το γενικό ερώτημα ναι ή όχι στο νομοσχέδιο όπως το διατύπωσε η Αντιπολίτευση είναι ψευδεπίγραφο. Αυτό μάλιστα αναφύεται από τις θέσεις έγκριτων συνταγματολόγων, όπως του κ. Παπαδημητρίου, συναδέλφου Βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο οποίος λέει «το ερώτημα πρέπει να συμπυκνώνει τις βασικές επιλογές του νομοσχεδίου και όχι κάθε λεπτομέρειά του. Πρόκειται για ένα δύσκολο, αλλά εφικτό εγχείρημα.» Υποθέτω ότι ο κύριος συνάδελφος είναι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Γιατί, λοιπόν, δεν συμφωνούμε με το δημοψήφισμα;

Γιατί ξεκάθαρα δεν αναζητούμε να μετακυλήσουμε την πολιτική ευθύνη στο λαό με το πρόσχημα δημοψηφίσματος για ένα νομοσχέδιο πεντακοσίων σελίδων και εκατόν είκοσι χιλιάδων λέξεων.

Γιατί το σύστημα έχει τόσες προκλητικές αδικίες και στρεβλώσεις που η μετακύλιση του προβλήματος στο λαό θα προκαλούσε αιτία διαπληκτισμού, διαμάχης μεταξύ κοινωνικών ομάδων, μεταξύ φίλων, μεταξύ συμπολιτών.

Γιατί σε τελική ανάλυση, με τις πράξεις και τις επιλογές μας κρινόμαστε και μεταθέτουμε τη συζήτηση από τη σύνταξη στην εργασία.