Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Διοικητική και οργανωτική μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις».

«....Εμείς για μία ακόμη φορά κοιτάζουμε στα μάτια τους Έλληνες και τους λέμε ότι κάναμε το καθήκον μας γιατί η πραγματική απειλή για το κοινωνικό κράτος δεν είναι τα ίδια τα προβλήματα, αλλά η ανικανότητα ή η πολιτική αδυναμία των ηγεσιών να τα αντιμετωπίζουν. Εμείς γνωρίζουμε τι θα μας πιστώσει η ιστορία. Εσείς γνωρίζετε τι θα σας χρεώσει;»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Νέα Δημοκρατία δεν ήρθε για να διχάσει την ελληνική κοινωνία. Ήρθε για να δώσει λύσεις.

Τριάντα χώρες του ΟΟΣΑ τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν προχωρήσει σε μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού τους συστήματος. Οι δεκαεννέα από αυτές είναι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη Γερμανία το 65^ο έτος έγινε 67^ο για συνταξιοδότηση, αυξάνοντας έτσι κατά δυο χρόνια τα όρια ηλικίας, μια χώρα που έχει τη μεγαλύτερη υπογεννητικότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στη Δανία, με τη σύμφωνη γνώμη του Μεγάλου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, αποφασίστηκε επίσης αύξηση των ορίων ηλικίας. Στην Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο έχουμε αντίστοιχες παρεμβάσεις.

Στην πατρίδα μας η υπογεννητικότητα είναι προφανώς το κύριο χαρακτηριστικό και ταυτόχρονα με την αύξηση του προσδόκιμου ορίου ζωής έχουμε σαν αποτέλεσμα τη συνεχώς μειούμενη αναλογία μεταξύ εργαζόμενων συνταξιούχων. Αυτό όμως αποτελεί τη μια πτυχή του προβλήματος.

Αυτό που μας διαφοροποιεί από όλες τις άλλες χώρες είναι οι στρεβλώσεις που παρατηρούνται στο ασφαλιστικό μας σύστημα. Είναι διάτρητο, χαρακτηρίζεται από υπερβολές, χαρακτηρίζεται από μια σειρά αδικίες.

Σε μια χώρα με υπερδιογκωμένο δημόσιο τομέα και ιδιαίτερα μεγάλο πελατειακό κράτος, καταλύσαμε την έννοια της ισονομίας και φέρουμε ευθύνη όλοι μας, θεσπίσαμε ένα ασφαλιστικό σύστημα γεμάτο προνόμια για τους δυνατούς και αδικίες για τους αδυνάτους.

Οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα διασφάλιζαν υψηλές συντάξεις και προνομιακά όρια συνταξιοδότησης, σε αντίθεση με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, αλλά και τους ελεύθερους επαγγελματίες ή αυτοαπασχολούμενους, οι οποίοι σηκώνουν και το βάρος του ασφαλιστικού συστήματος. Στο 67^ο έτος προκύπτει στατιστικά η συνταξιοδότηση για τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας γνωρίζουμε την αναγκαιότητα μιας ουσιαστικής μεταρρύθμισης. Γνωρίζουμε ότι το ασφαλιστικό είναι το υπ’ αριθμόν ένα κοινωνικό ζήτημα και απαιτεί κατεπείγουσα και θαρραλέα επίλυση. Γνωρίζουμε ότι όσο μεταθέτουμε χρονικά την επίλυση του προβλήματος, η κατάσταση επιβαρύνεται και η αντιμετώπισή του γίνεται εξαιρετικά δύσκολη.

Απαιτεί όμως πολιτικό θάρρος να συγκρουστείς για μια μεταρρύθμιση που έχει πολιτικό κόστος, να συγκρουστείς με κατεστημένες αντιλήψεις, να οραματιστείς ένα διαφορετικό αύριο, μακριά από τις αγκυλώσεις και τις ανασφάλειες που προσέφεραν οι πολιτικές του Χθες.

Η Κυβέρνηση, με την παρούσα νομοθετική της πρωτοβουλία για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, θεσπίζει ένα πλαίσιο κανόνων και ρυθμίσεων, ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αναγκαίων επεμβάσεων για ένα σύγχρονο, δίκαιο, βιώσιμο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας μας.

Συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης επί μέρες επιχειρείτε διαστρέβλωση της πραγματικότητας για όσα προβλέπει αυτή η ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Καταγγέλλετε την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, αγνοώντας ότι ο πρωτοφανής για ευρωπαϊκή χώρα αριθμός φορέων κοινωνικής ασφάλισης έχει ως αποτέλεσμα την πολυδιάσπαση του συστήματος και αποτελεί το σοβαρότερο διαρθρωτικό πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης.

Αμφισβητείτε τον όρο «μεταρρύθμιση». Μα, αν δεν είναι διοικητική και οργανωτική μεταρρύθμιση το 133 να γίνεται 13, τότε να έρθετε να μας πείτε τι σημαίνει διοικητική μεταρρύθμιση.

Αυτό όμως που αποκρύπτετε από τους εργαζόμενους είναι ότι με την ενοποίηση αυτή των ασφαλιστικών ταμείων και φορέων δεν μεταβάλλονται οι όροι, οι προϋποθέσεις, το ύψος και το είδος των παροχών των υπό ενοποίηση φορέων και κλάδων, δεν αναμειγνύονται τα αποθεματικά και η περιουσία των οργανισμών, δεν θίγεται η υπηρεσιακή και μισθολογική κατάσταση του υπηρετούντος προσωπικού των ασφαλιστικών οργανισμών. Οι φορείς διοικούνται από διοικητικά συμβούλια, που την πλειοψηφία την έχουν οι κοινωνικοί εταίροι.

Καταγγέλλετε τη μείωση των επικουρικών συντάξεων στο 20% και αποκρύπτετε από τους εργαζόμενους ότι για τους ασφαλισμένους μετά την 1/1/1993 τίποτα απολύτως δεν αλλάζει, ό,τι ίσχυε ισχύει.

Το ποσοστό αναπλήρωσης που χορηγούν οι φορείς επικουρικής ασφάλισης ανέρχεται στο 20%. Το ποσοστό αναπλήρωσης που χορηγούν οι φορείς επικουρικής ασφάλισης για τους μέχρι 31/12/1992 ασφαλισμένους θα μπορεί να υπερβαίνει το 20%, όταν η οικονομική κατάσταση του φορέα το επιτρέπει, μετά από σύνταξη αναλογιστικής μελέτης.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι επικουρικές συντάξεις είναι ανταποδοτικές συντάξεις. Η προσαρμογή, που θα απαιτηθεί, θα γίνει σταδιακά, αρχής γενομένης από το 2013 και ολοκληρώνεται εντός μιας οκταετίας.

Καταγγέλλετε ότι η γυναίκα εργαζόμενη είναι το θύμα της παρούσας μεταρρύθμισης και αποκρύπτετε από την Ελληνίδα μητέρα ότι η πολιτεία ενισχύοντας το ρόλο της μητρότητας στην ελληνική κοινωνία στοχεύει μέσω των προτεινομένων διατάξεων στην ουσιαστική προστασία όλων των εργαζόμενων μητέρων.

Ακούστηκαν τα μέτρα υπέρ της μητρότητας και δεν θα τα επαναλάβω.

Το μόνο που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι όλα τα μέτρα που πήραμε, συμπεριλαμβανομένου και του πλασματικού χρόνου στις ασφαλισμένες μητέρες, δεν αφορούν πλέον συγκεκριμένο φορέα όπως ήταν το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ πριν, αλλά αφορούν οποιονδήποτε φορέα κοινωνικής ασφάλισης πλην του ΟΓΑ.

Επειδή ένας συνάδελφος είπε «δεν μου αρέσει να ακούω πλην ΟΓΑ», θα έλθω και θα συμφωνήσω, αλλά να θυμίσω ότι τον ΟΓΑ τον θεμελίωσε ο ιδρυτής αυτής της παράταξης, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Μ’ αυτό το νομοσχέδιο επιχειρούμε μία μεγάλη μεταρρύθμιση με το μικρότερο δυνατό κόστος.

Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο αναδιανεμητικό υποχρεωτικό χαρακτήρα του ασφαλιστικού μας συστήματος, δημιουργούμε κεφάλαιο αλληλεγγύης γενεών, εξορθολογίζουμε το σύστημα φορέων κοινωνικής ασφάλισης, προστατεύουμε τη μητρότητα ως κοινωνική θητεία, αίρουμε κραυγαλέες αδικίες, καθιερώνουμε τον αριθμό μητρώου κοινωνικής ασφάλισης, πολεμάμε την εισφοροδιαφυγή.

Κανείς δεν δικαιούται να κρατά τη χώρα αιχμάλωτη σε ιδεοληψίες και αγκυλώσεις που δεν την αφήνουν να τρέξει στο αύριο.

Στους νέους και στις νέες οφείλουμε να προσφέρουμε ασφάλεια και προοπτική στην αγορά εργασίας, τα «εργαλεία» να ανταγωνιστούν τους συνομηλίκους τους σε χώρες που αναπτύσσονται ταχύτατα και φυσικά τη βεβαιότητα ότι ζουν σε ένα ασφαλές, δίκαιο και βιώσιμο κοινωνικό κράτος.

Αγαπητοί συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, μπορείτε να απευθυνθείτε σ’ αυτούς τους νέους και να τους πείτε ότι παλεύετε γι’ αυτούς, όταν η μάχη χαρακωμάτων που δίνετε όλες αυτές τις μέρες είναι για να υπερασπιστείτε το παλιό, το φθαρμένο, το ρουσφετολογικό και απωθητικό εν τέλει κράτος; Είναι για να υπερασπιστείτε συντεχνίες και κατεστημένα που υπερασπίζονται προνομιακά κεκτημένα και τον απωθητικό κρατισμό;

Εμείς για μία ακόμη φορά κοιτάζουμε στα μάτια τους Έλληνες και τους λέμε ότι κάναμε το καθήκον μας γιατί η πραγματική απειλή για το κοινωνικό κράτος δεν είναι τα ίδια τα προβλήματα, αλλά η ανικανότητα ή η πολιτική αδυναμία των ηγεσιών να τα αντιμετωπίζουν. Εμείς γνωρίζουμε τι θα μας πιστώσει η ιστορία. Εσείς γνωρίζετε τι θα σας χρεώσει;