Συζήτηση επί των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής ‘Αμυνας: «Ρυθμίσεις θεμάτων αναπήρων πολέμου, προσωπικού του Υπουργείου Εθνικής ‘Αμυνας και άλλες διατάξεις»

«...η δημοκρατία δεν είναι αυτονόητο κεκτημένο, αλλά οφείλουμε καθημερινά να την προασπίζουμε, να την υπηρετούμε, να την προστατεύουμε με πράξεις και συμπεριφορές...»

Σήμερα, γίναμε μάρτυρες μιας ακραίας και στείρας αντιπολιτευτικής αντιπαράθεσης και για μια ακόμη φορά συνειδητοποιήσαμε ότι η δημοκρατία δεν είναι αυτονόητο κεκτημένο, αλλά οφείλουμε καθημερινά να την προασπίζουμε, να την υπηρετούμε, να την προστατεύουμε με πράξεις και συμπεριφορές. Όλοι οι Έλληνες και ειδικότερα, όσοι ασκούμε δημόσια λειτουργήματα, οφείλουμε να περιθωριοποιούμε και να καταγγέλλουμε τέτοιες συμπεριφορές, απ’ όπου και αν προέρχονται.

Το προς ψήφιση νομοσχέδιο διαπνέεται από κοινωνική ευαισθησία για τους πολεμιστές της Κύπρου, τα άτομα με αναπηρία, τους πολύτεκνους. Αποκαθιστά κοινωνικές αδικίες, ρυθμίζει χρονίζοντα θέματα των Ενόπλων Δυνάμεων, θεσπίζει κίνητρα για την περαιτέρω συμμετοχή και σύνδεση των πολιτών της παραμεθορίου με την αμυντική θωράκιση της χώρας, ενισχύοντας θεσμούς, όπως οι Έφεδροι Υψηλής Ετοιμότητας και οι Οπλίτες Βραχείας Ανακατάταξης.

Όμως, ο λόγος για τον οποίο πήρα το λόγο σήμερα, είναι ότι η θέσπιση του άρθρου 37 είναι η επίκαιρη απάντηση του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης -στο βαθμό, βεβαίως, που του αναλογεί- στο παλλαϊκό αίτημα των πολιτών για περισσότερη διαφάνεια σε όλες τις πτυχές του δημόσιου βίου και ειδικότερα, στις κρατικές προμήθειες.

Θα προσπαθήσω να αναδείξω τις πτυχές αυτού του άρθρου, γιατί θεωρώ ότι αντιμετωπίστηκε με ισοπεδωτικές λογικές. Για λόγους διαφάνειας, διευρύνει το Σώμα αυτών που κρίνουν και εμπλέκει όσο το δυνατόν περισσότερα εξειδικευμένα άτομα στη διαδικασία της προμήθειας, θεσπίζοντας δυο νέες επιτροπές, Επιτροπή Διαπραγμάτευσης Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων και Επιτροπή Αξιολόγησης Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων, αντικαθιστώντας την παλαιά μία ενιαία, όπου κατ’ ουσίαν, ο διαπραγματευτής και ο αξιολογητής ήταν ένας.

Παράλληλα με την Επιτροπή Αξιολόγησης, η οποία έχει και το κύριο βάρος, λειτουργούν οι Επιτροπές Εμπειρογνωμόνων, με ανώτατο δικαίωμα κρίσης την Επιτροπή Διαγωνισμού, η οποία έχει και το δικαίωμα αναπομπής μίας απόρριψης προσφοράς, σε περίπτωση που δεν τεκμαίρεται ο αποκλεισμός του υποψηφίου, κατά την κρίση της, στις αρμόδιες επιτροπές.

Για την ανακήρυξη μειοδότη, με βάση τη συμφερότερη τιμή, συνεκτιμώνται η σταθμισμένη βαθμολογία της Επιτροπής Αξιολόγησης, η οικονομική προσφορά, «η ελληνική προστιθέμενη αξία» -ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας- τα αντισταθμιστικά ωφελήματα, «το κόστος κύκλου ζωής», όπως αξιολογήθηκαν από τις επιμέρους επιτροπές, αλλά και την αρμόδια.

Η έκδοση εντολής διενέργειας μιας προμήθειας δίνεται πλέον από τον έχοντα την οικονομική δικαιοδοσία και επομένως, υπάρχει κεντρικός έλεγχος των προμηθειών από αρμόδια διαχειριστική αρχή. Οι απλές δηλώσεις αποδοχής των όρων του διαγωνισμού αντικαθίστανται πλέον από τους διαγωνιζόμενους από υπεύθυνες δηλώσεις, όπου πλέον οι εκπρόσωποί τους υπόκεινται στις συνέπειες του νόμου για ψευδή και ανακριβή στοιχεία.

Τη μεγαλύτερη, όμως, υπηρεσία στη διαφάνεια του τρόπου προμηθειών αποτελεί ο καθορισμός με τον οποίο προκύπτει η πλέον οικονομικά συμφέρουσα προσφορά. Αν η προμήθεια διενεργείται με τη χαμηλότερη τιμή, επιλέγεται η προσφορά με τη χαμηλότερη τιμή, εφόσον είναι τεχνικά αποδεκτή και δεν παρεισφρύουν άλλου είδους κριτήρια που αλλοιώνουν τη φύση αυτού του διαγωνισμού.

Αν η προμήθεια διενεργείται με βάση τη συμφερότερη τιμή, τα κριτήρια θεσπίζονται εκ νέου και καθορίζεται με ακρίβεια ο τρόπος βαθμολόγησης. Εναρμονίζονται, πλήρως, με τα κριτήρια που διέπουν τις υπόλοιπες κρατικές προμήθειες και εναρμονίζονται με το Εθνικό και Κοινοτικό Δίκαιο.

Κατά συνέπεια, με το άρθρο 37 τροποποιείται ο ν. 3433/2006 που θυμίζουμε ότι ψηφίστηκε και αυτός επί των ημερών της Νέας Δημοκρατίας, βελτιώνοντας τη διαδικασία διενέργειας των προμηθειών του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, υπηρετώντας τη διαφάνεια, την τεχνική αρτιότητα, το σεβασμό στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, υπηρετώντας εν ολίγοις τον ελληνικό λαό.