Ομιλία στη συζήτηση επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων «Ίδρυση και λειτουργία Κολλεγίων και άλλες διατάξεις».

«...διότι ο τελευταίος όμηρος σήμερα στο πολιτικό σύστημα είναι το ίδιο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το οποίο στο χώρο της παιδείας έχει τεθεί υπό την απόλυτη ιδεολογική πληθωρική ηγεμονία του κ. Βενιζέλου...»

Η 1^η Αυγούστου 2008 ίσως είναι η μέρα που απελευθερώνονται και οι τελευταίοι όμηροι από τις πολιτικές του παρελθόντος. Είκοσι πέντε χιλιάδες απόφοιτοι Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών, Κολλεγίων, Εργαστηρίων ξέρουν πλέον τι ισχύ έχουν τα πιστοποιητικά, οι βεβαιώσεις σπουδών που ελάμβαναν, ενώ στο παρελθόν δεν είχαν καμία ισχύ και καμία αναγνώριση.

Η προηγούμενη συνάδελφος, κορυφαίο στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πρώην Επίτροπος έκανε μια τοποθέτηση η οποία δείχνει ότι βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση με τις επίσημες τοποθετήσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αυτές τις δύο μέρες. Και όλοι οι ομιλητές από την Αξιωματική Αντιπολίτευση που έλαβαν το λόγο έδειχναν ότι ο ένας με τον άλλο ούτε δύο δεν είχαν ταυτόσημες απόψεις. Και αυτό διότι ο τελευταίος όμηρος σήμερα στο πολιτικό σύστημα είναι το ίδιο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το οποίο στο χώρο της παιδείας έχει τεθεί υπό την απόλυτη ιδεολογική πληθωρική ηγεμονία του κ. Βενιζέλου.

Ο κ. Βενιζέλος στη χθεσινή του τοποθέτηση είπε ότι διακρίνεται για την πολιτική του συνέπεια στα θέματα παιδείας διαχρονικά. Έχει απόλυτο δίκιο. Θα ήθελα, όμως, να αναρωτηθώ: Μήπως κάποιες φορές η πολιτική συνέπεια μπορεί να ονομαστεί και δογματισμός; Διότι όταν όλα γύρω μας αλλάζουν, όταν εκείνο το οποίο πρώτα από όλα τρέχει και η πορεία μιας χώρας εξαρτάται από την παιδεία της, εκείνο το οποίο επιβάλλεται και επιβάλλει και η κοινωνία είναι να μην μένουμε σταθεροί και παραδομένοι σε αγκυλώσεις.

Εκείνο το οποίο υπερασπιζόμαστε δεν μπορεί να είναι το πανεπιστήμιο των κλειστών οριζόντων αλλά το πανεπιστήμιο που αξιολογεί και ερευνά. Δεν είναι δυνατόν να στηρίζουμε τους πανεπιστημιακούς που έχουν μία τάση στην δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Δεν είναι δυνατόν να στηρίζουμε φοιτητές που το ίδιο το σύστημα τους μεταθέτει από την αριστεία στη διεκδίκηση και στη διαχείριση της μετριότητας.

Εκείνο, όμως, το οποίο οφείλουμε να αναδείξουμε είναι –και αισθάνθηκα την ανάγκη να πάρω το λόγο- ότι ετέθησαν συγκεκριμένα ζητήματα από τον πολιτικό χώρο που διεκδικεί την ηγεμονία στο χώρο της Αριστεράς. Ο Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις επί διήμερο για θέσεις και πολιτικές απόψεις που έχει καταθέσει στο συγκεκριμένο θέμα επί πολλά χρόνια.

Αναζήτησα πέρα από συνεντεύξεις και πέρα από αιτιάσεις σε αρθρογραφία να βρω την πολιτική του διαδρομή στο Ευρωκοινοβούλιο. Βρήκα ένα πακέτο ερωτήσεων τις οποίες επιθυμώ να καταθέσω στα Πρακτικά.

10 Οκτωβρίου 2000. Γραπτή υποβολή ερώτησης. «Λόγω της σύγχυσης που έχει δημιουργηθεί, θα μπορούσε η Επιτροπή να διασαφηνίσει αν τα πτυχία αυτά, των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών, θα πρέπει να αναγνωρίζονται στην Ελλάδα ως εμπίπτοντα στην Οδηγία 89/48 και αν έχουν ανάλογη ισχύ στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης;». Απαντάει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι τελευταία κίνησε διαδικασία για παραβίαση της Ελλάδας κ.λπ.

1η Μαρτίου 2001. Νέα ερώτηση με την οποία επανέρχεται ο κ. Αλαβάνος «Υπάρχει απάντηση της Ελληνικής Κυβέρνησης εντός της οριζόμενης προθεσμίας; Εάν όχι, ποια είναι η επόμενη διαδικασία που θα ακολουθήσει η Επιτροπή;». Απαντάει η Επιτροπή ότι εγκαλεί συνεχώς την Ελληνική Κυβέρνηση.

3 Μαΐου 2001. Νέα ερώτηση. «Δεδομένου ότι οι διαβουλεύσεις αυτές αφορούν αρκετούς νέους των οποίων η επαγγελματική αποκατάσταση εξαρτάται από τα πορίσματα, μπορεί η Επιτροπή να παραθέσει αναλυτικά τα πορίσματα από τις επαφές της με τις ελληνικές αρχές;».

10 Σεπτεμβρίου 2001. Ταυτόσημα περί δικαιόχρησης και επαγγελματικών δικαιωμάτων.

2 Οκτωβρίου 2001. Στρασβούργο. Προειδοποιητική επιστολή της ΕΟΚ. Νέα κατάθεση.

26 Φεβρουαρίου 2003. Νέα κατάθεση.

Μετά χάνουμε τον κ. Αλαβάνο. Φεύγει από την Ευρωβουλή και έρχεται στην Ελλάδα. Τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών χάνουν ένα σπουδαίο υποστηρικτή τους και ο κ. Αλαβάνος αρχίζει να ασχολείται με τα ελληνικά πανεπιστήμια. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε όλοι.

Κυρία Πρόεδρε, ως τελευταία ομιλήτρια εύχομαι καλή ξεκούραση, καλές διακοπές, αυτοσυγκράτηση, ηρεμία και να γυρίσουμε πολιτικά νουνεχείς.

Ευχαριστώ.