Συζήτηση επί της Αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών: Τροποποίηση του ν. 3231/2004 «εκλογή βουλευτών»

«…Αν η κυβερνητική σταθερότητα είναι το επιθυμητό, η περιφρούρηση της πολιτικής μας αξιοπιστίας είναι η αφετηρία…»

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

και εγώ θεωρώ ότι πρέπει να εκφράσω τη συμπαράσταση, την αλληλεγγύη προς τα παιδιά που βρίσκονται στα θεωρεία. Με πράξεις, με πολιτικές αποδεικνύουμε ότι είμαστε και θα είμαστε κοντά τους.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας απ’ αυτό το Βήμα την προηγούμενη Παρασκευή απήυθηνε ανοιχτή πρόκληση-πρόσκληση προς όλους μας, προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις να θωρακίσουμε το δημόσιο βίο της χώρας, να προχωρήσουμε στις μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις μέσω της συζητούμενης Αναθεώρησης του Συντάγματος. Διαφάνεια στο δημόσιο βίο, έλεγχος του πολιτικού χρήματος, ανοιχτός διάλογος για νέο εκλογικό σύστημα μετά την Αναθεώρηση του Συντάγματος. Αυτή είναι η πολιτική μας πρόκληση και σας την απευθύνουμε με μάρτυρα ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Οφείλετε να πάρετε θέση, οφείλετε να δώσετε απάντηση. Θα συμμετάσχετε ενεργά στη διαδικασία της Αναθεώρησης;

Θεσμική και μεταρρυθμιστική αλλαγή του εκλογικού νόμου δεν μπορεί να γίνει, εάν δεν συνδέεται με τη διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας, εάν δεν συνδέεται με τη διαφάνεια. Την απάντηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης την έδωσε χθες ο Πρόεδρός της. Ο εκσυγχρονισμός του πολιτικού βίου, μας είπε, με τη δική του πρόταση πρέπει να περιμένει οκτώ χρόνια.

Μπορεί, όμως, να αναβληθεί ο εκσυγχρονισμός της χώρας για οκτώ χρόνια; Αναβάλλεται η ιστορία;

Η ιστορία δεν αναβάλλεται, κύριοι συνάδελφοι, απλώς επιλέγεις ρόλους. Και υπάρχουν οι ρόλοι του πρωταγωνιστή και του θεατή. Εμείς επιλέξαμε του πρωταγωνιστή και προτείνουμε προς τα άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης να αποφασίσουν και εκείνα να απαντήσουν στην μεγάλη πρόκληση που προσφέρεται, να συμμετάσχουν στη διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης, να απαντήσουν στον ελληνικό λαό με ένα βήμα προς τα μπροστά.

Ο Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έθεσε την αλλαγή του δικαιώματος του εκλέγεσθαι από τα είκοσι πέντε στα δεκαοκτώ. Μα, αυτό δεν θέλει Συνταγματική Αναθεώρηση; Αυτό δεν θέλει αλλαγή του άρθρου 55 παράγραφος 1 του Συντάγματος;

Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας έθεσε θέματα αλλαγής του τρόπου εκλογής  των ανωτάτων αρχών της Δικαιοσύνης, των δικαστηρίων της χώρας. Μα, αυτό δεν χρειάζεται Συνταγματική Αναθεώρηση;

Το σχέδιο που συζητούμε σήμερα είναι τροποποίηση του νόμου 3231/2004, τον οποίο για την ιστορία θυμίζω ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ψήφισε μόλις δύο μήνες πριν την εκλογική αναμέτρηση του Μαρτίου του 2004. Ήταν ένας εκλογικός νόμος δώρο στον κ. Παπανδρέου, προκειμένου να αποδεχτεί το δακτυλίδι της διαδοχής και την επερχόμενη εκλογική ήττα.

Ήταν ένας εκλογικός νόμος, ο οποίος κατ’ ουσίαν του έδινε ως αντίδωρο το σενάριο της δεξιάς παρένθεσης, ένα σενάριο το οποίο καλλιέργησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επί μία τριετία. Ευτυχώς όμως ο ελληνικός λαός επεφύλασσε άλλο σενάριο, μια άλλη απάντηση. Ήταν το σενάριο τη διακυβέρνηση της χώρας να την αναθέσει για δεύτερη συνεχή φορά στη Νέα Δημοκρατία.

Η Νέα Δημοκρατία λειτουργώντας θεσμικά και στα πλαίσια της πολιτικής αξιοπιστίας δεν τροποποίησε τον εκλογικό νόμο κατά την πρώτη της θητεία, προκειμένου να εντοπίσει στην πράξη τις δυσλειτουργίες του υπάρχοντος εκλογικού νόμου.

Η αναλογικότητα και η αντιπροσωπευτικότητα έδειξε να εξυπηρετούνται αρκετά επιτυχώς. Αυτό που, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, έδειξε ότι δεν μπορεί να υπηρετηθεί είναι η εκλογική σταθερότητα, η κυβερνητική σταθερότητα, ακόμη και αν η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων είναι εξαιρετικά μεγάλη, σε αντίθεση βεβαίως με τον προηγούμενο εκλογικό νόμο.

Κατά συνέπεια, με την παρούσα τροποποίηση που προτείνουμε, η αύξηση των 50 εδρών από τις 40, που προβλέπονται στον ισχύοντα εκλογικό νόμο, γίνεται για να υπηρετηθεί η πολιτική σταθερότητα, χωρίς να θιγεί η αναλογικότητα για τα μικρά κόμματα.

Αυτές οι δέκα επιπλέον έδρες μπορούν να εξασφαλίσουν κυβερνητική σταθερότητα με βάση τη λαϊκή ετυμηγορία, αλλά βεβαίως δεν είναι από μόνες τους ικανές να προσδώσουν κύρος και αξιοπιστία στο πολιτικό μας σύστημα. Αν εμείς οι ίδιοι δεν δώσουμε κύρος, οντότητα και αξιοπρέπεια στο ρόλο μας, κανένα εκλογικό σύστημα δεν μπορεί να τη δώσει.

Αν η κυβερνητική σταθερότητα είναι το επιθυμητό, η περιφρούρηση της πολιτικής μας αξιοπιστίας είναι η αφετηρία. Αυτή όμως την πολιτική αξιοπιστία εχθές, με τον ισοπεδωτικό και απαξιωτικό του λόγο, δεν την υπηρέτησε ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Θεωρώ ότι αποτελεί αναγκαία και μεγάλη καινοτομία για το πολιτικό μας σύστημα ,τη διάταξη του άρθρου 3, βάσει της οποίας για την ανακήρυξη εκλογικού συνδυασμού απαιτείται κατ’ ελάχιστον ποσοστό κατά φύλο το ένα τρίτο μεταξύ των υποψηφίων. Η διάταξη αυτή εισάγεται από την Κυβέρνηση, προκειμένου να λειτουργήσει ως θετικό μέτρο για την ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική ζωή, όπως άλλωστε προβλέπει και το άρθρο 116, παράγραφος 2 του Συντάγματος.

Κάποιοι μάλιστα σε αυτή την Αίθουσα αναρωτήθηκαν, άλλοι φανερά, άλλοι κρυφά, αν είναι υποτιμητική η ποσόστωση για τις γυναίκες. Και τους απαντάμε ότι είναι υποτιμητικά τα υψηλότατα ποσοστά ανεργίας που σημειώνονται στις γυναίκες. Είναι υποτιμητικό ότι μόνο το 25% των γυναικών μπορεί και ανέρχεται σε θέσεις για ανώτατα στελέχη των επιχειρήσεων. Είναι υποτιμητικό ότι αμείβονται με κατά 10% χαμηλότερους μισθούς απ’ ό,τι οι άντρες. Είναι υποτιμητικό ότι δύο στις δέκα γυναίκες είναι οικονομικά ανενεργές, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων.

Υποτιμητικό είναι να υπάρχουν μόνο σαράντα εννιά γυναίκες ανάμεσα στους Τριακόσιους. Η εμπειρία δείχνει ότι, όταν ξεκινάνε τα νέα κορίτσια, οι νέες γυναίκες, είναι συντριπτικά τα ποσοστά στους και στην ανώτατη εκπαίδευση και στις πρωτιές και στη Βουλή των Εφήβων. Προχθές εκατόν ενενήντα δύο κορίτσια ήταν ανάμεσα στους τριακόσιους Έφηβους, με εξαιρετικό πολιτικό λόγο, για όσους παρακολούθησαν.

Και φτάνουμε να χρειαζόμαστε πράγματι την ποσόστωση του νόμου 2910/2001 στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, προκειμένου να κατορθώσουμε να επιτύχουμε υψηλά ποσοστά εκλεγμένων νομαρχιακών και δημοτικών συμβούλων.

Λειτούργησε η ποσόστωση, διότι από το 1998 με 157 νομαρχιακές συμβούλους, βρισκόμαστε το 2006 στις 302 εκλεγμένες. Επετεύχθη διπλασιασμός. Βεβαίως δεν αρκεί η ποσόστωση. Θέλουμε κράτος πρόνοιας, θέλουμε στήριξη της μητρότητας, θέλουμε αλλαγή των κοινωνικών προτύπων.
Είναι μύθος αγαπητοί συνάδελφοι, ότι οι γυναίκες δεν ψηφίζουν γυναίκες. Οι γυναίκες έχουν πολιτική ψήφο. Δεν ψηφίζουν φύλο, ψηφίζουν τις ικανές και τις άξιες. Άρα, λοιπόν, με αυτή τη διάταξη ο Υπουργός  βάζει την πρόκληση στα πολιτικά κόμματα να αποφασίσουν εάν θα συμπεριλάβουν μέσα στα ψηφοδέλτια, γυναίκες ικανές και άξιες, με πολιτικό λόγο, που κάτι έχουν να πουν στην κοινωνία. Και αυτές θα στηριχθούν από τον λαό.