Συζήτηση επί της Αναθεώρησης του Συντάγματος. Τέταρτη Ενότητα: Συζήτηση επί του άρθρου 24 παρ. 1. εδ.ε΄, παρ. 2 και Ερμηνευτική Δήλωση και επί του άρθρου 117 παρ. 3 και 4.

Θα είμαι πάρα πολύ σύντομη, κυρία Πρόεδρε.

Εκείνο το οποίο θα ήθελα να κάνω σαν αρχική παρατήρηση είναι ότι κατά καιρούς μέσα στα πλαίσια πολιτικών ή κομματικών συμφερόντων, έννοιες, όπως τα εθνικά ιδεώδη, όπως η προοδευτικότητα, όπως η κοινωνική ευαισθησία και τώρα πρόσφατα η προστασία του περιβάλλοντος, τυγχάνουν πολιτικής εκμετάλλευσης τείνουν να μονοπωληθούν από παρατάξεις, τείνουν να μονοπωληθούν από κόμματα.

Το Σύνταγμά μας με το άρθρο 24, ήδη από το 1974 ήταν το πλέον προοδευτικό Σύνταγμα πανευρωπαϊκά, όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος. Μάλιστα δε, με την αναθεώρηση του 2001 εκείνο το οποίο επετεύχθη ήταν να προστεθεί ότι πέρα από υποχρέωση του κράτους αποτελεί και δικαίωμα του πολίτη η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της χώρας.

Δυστυχώς, πολιτικές που δεν ασκήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια δημιούργησαν στρεβλώσεις. Η χώρα λόγω έλλειψης της πολιτικής βούλησης και κυρίως ομιλώ για την τελευταία εικοσαετία όπου είχαμε και την στήριξη τριών κοινοτικών πλαισίων και με ευθύνη της απούσας Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν έχουμε ακόμη ούτε δασολόγιο, ούτε κτηματολόγιο, ούτε χωροταξικό σχεδιασμό, ούτε ολοκληρωμένα σχέδια πόλεως, ούτε πολιτικές για την εκτός σχεδίου δόμηση.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να έχουν δημιουργηθεί νομικές στρεβλώσεις, όπου οι ιδιοκτήτες δομημένης γης πρέπει να αποδείξουν ότι κατέχουν ιδιοκτησίες, προσκομίζοντας τίτλους τέλους του 19ου αιώνα, από το 1885, για να αντιμετωπίσουν ότι το «άπαξ δάσος για πάντα δάσος», δεν είναι έτσι. Εδώ και πενήντα χρόνια δομημένη γη πέριξ των πόλεων χαρακτηρίζεται ως δασική έκταση με προπολεμικές αεροφωτογραφίες. Υπάρχουν ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις, που δεσμεύουν για δεκαετίες, ιδιοκτησίες με το έτσι θέλω μιας κρατικής αυθαιρεσίας.

Και το χειρότερο απ’ όλα, έχουμε θεσπίσει ατομικές πράξεις χαρακτηρισμού όταν αυτές θα έπρεπε να είναι πράξεις χαρακτηρισμού σε ευρύτερες περιοχές, για να αποφεύγουμε την αυθαιρεσία της διοίκησης και την εκτροπή υπαλλήλων που υπηρετούν τη δημόσια διοίκηση.

Κατά συνέπεια, για να προστατεύσουμε αυτό που πλέον έχει χαρακτηριστεί καμμιά φορά από τον υπερβάλλοντα ζήλο και «δικαστικός ακτιβισμός», θα πρέπει να εξορθολογήσουμε το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο.

Η όποια αναθεώρηση του άρθρου 24 προτείνεται, είναι μέσω αυτού του εξορθολογισμού, να μπορέσουμε δηλαδή να απεγκλωβίσουμε τους μικρούς ιδιοκτήτες, να υπερασπίσουμε τους πολίτες και τα ατομικά τους δικαιώματα από την όποια αυθαιρεσία της διοίκησης. Και να απεγκλωβίσουμε την κρατική πολιτική, προκειμένου να υπηρετεί πιστά και αποτελεσματικά την αειφόρο ανάπτυξη. Αειφόρο ανάπτυξη, η οποία όπως βλέπουμε στην προτεινόμενη συνταγματική αναθεώρηση από τη Νέα Δημοκρατία, παραμένει και ο πυρήνας της αναθεωρητέας διάταξης.

Δεν μεταβάλλεται η αειφορία, παρ’ όλο ότι η βιώσιμη ανάπτυξη έχει πλέον καθιερωθεί πανευρωπαϊκά σαν ο πλέον χρηστικός όρος, προκειμένου να αντικατασταθεί η αειφορία. Με μία διαφορά, ότι η βιώσιμη ανάπτυξη μέσα στην έννοιά της εμπεριέχει τη δυνατότητα κάθε φορά να παίρνουμε τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να έχουμε περαιτέρω ανάπτυξη, οικονομική κατά κύριο λόγο, της παρούσας γενιάς. Πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να εκμεταλλεύεται η παρούσα γενιά πόρους προκειμένου να πετύχει τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Αυτό, λοιπόν, μέσα στο σκεπτικό μας δεν το πειράζουμε. Δεν ερχόμαστε να αντικαταστήσουμε την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης από τη βιώσιμη ανάπτυξη. Και γι’ αυτό το λόγο πιστεύω ότι και οι όποιοι χαρακτηρισμοί γίνονται, ότι το άρθρο 24 με την παρούσα προτεινόμενη αναθεώρηση γίνεται επί το δυσμενέστερον, είναι απορριπταίοι.

Θεωρώ ότι γίνεται επί το ευμενέστερον, προκειμένου να προστατεύσει το φυσικό πλούτο της χώρας, να προστατεύσει τους πολίτες, να εξορθολογήσει το πλαίσιο. Και το σύνολο των ασκουμένων πολιτικών της παρούσας Κυβέρνησης δείχνει ότι κινείται σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Ήδη χθες είχαμε με την Κυβερνητική Επιτροπή την έγκριση θέσπισης εθνικού χωροταξικού πλαισίου. Το Κτηματολόγιο προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς. Το Δασολόγιο το ίδιο.

Κατά συνέπεια, η πρότασή μας στον ελληνικό λαό είναι μία πλήρης πρόταση προστασίας του πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.