Στην Πλουμίτσα του Νικηφόρου Βρεττάκου. Να ανακηρυχθεί "Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου" το 2012

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σπάρτης, ο Σύλλογος Φίλων του Αρχείου του Νικηφόρου Βρεττάκου και η οικογένεια του ποιητή, πραγματοποίησαν, το Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010, στη γενέτειρά του, Πλουμίτσα Κροκεών Λακωνίας, την αποκάλυψη της προτομής του, στην οποία είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ.

Η αποκάλυψη της προτομής πραγματοποιήθηκε από το Νομάρχη Λακωνίας και υποψήφιο Δήμαρχο Σπάρτης Κώστα Φούρκα, ενώ στη ζωή του ποιητή αναφέρθηκαν ο ακαδημαϊκός Γρηγόρης Σκαλκέας, ο πρόεδρος του Σικελικού Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών Βιντσέντσο Ρότολο, ο καθηγητής Μεταφρασεολογίας του Α.Π.Θ. Ντέιβιντ Κόνολλυ και ο φιλόλογος – συγγραφέας Παναγιώτης Βρετάκος.

Ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Κώστας Σβολόπουλος δήλωσε ευτυχής που συμμετείχε στην εκδήλωση και τόνισε ότι η Ακαδημία Αθηνών θα συμπαρασταθεί στο αίτημα της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σπάρτης να ανακηρυχθεί το έτος 2012 «Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου» με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 χρόνων από τη γέννησή του.

Την ευθύνη της διοργάνωσης και παρουσίασης της εκδήλωσης εκ μέρους της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σπάρτης είχε ο εκπαιδευτικός κ. Κώστας Τζανετάκος.

Άκρως συγκινητική ήταν η στιγμή που ο γιός του ποιητή, Κώστας Βρεττάκος, ξενάγησε όλους όσους παρευρέθησαν στη σεμνή τελετή, στο «Καταφύγιο του Ποιητή». Έναν φιλόξενο χώρο περισυλλογής, που είχε οραματιστεί ο Νικηφόρος Βρεττάκος το 1972, όταν βρισκόταν αυτοεξόριστος στο Παλέρμο της Ιταλίας.

 

Ποιος ήταν ο Νικηφόρος Βρεττάκος

O Νικηφόρος Βρεττάκος γεννήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 1912 στις Κροκεές Λακωνίας και πέθανε στην Αθήνα, στις 4 Αυγούστου 1991. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο πατρικό του κτήμα στην Πλούμιτσα, κοντά στον Ταΰγετο και τα μαθητικά του στις Κροκεές και το Γύθειο, από το Γυμνάσιο του οποίου αποφοίτησε.

Νέος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για σπουδές που δεν πραγματοποίησε και άσκησε διάφορα επαγγέλματα ως ιδιωτικός υπάλληλος (1930 - 1938) και έπειτα ως δημόσιος υπάλληλος (1938 - 1947) και ως φιλολογικός συντάκτης περιοδικών και εφημερίδων. Πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 - 41 και ύστερα στην Εθνική Αντίσταση.

Το 1954 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στον Πειραιά. Την περίοδο της δικτατορίας (1967 - 1974) έζησε αυτοεξόριστος σε χώρες της Ευρώπης.

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος είναι ένας σημαντικός σύγχρονος Έλληνας ποιητής, που διακρίνεται για τον βαθύτατο ανθρωπισμό της ποίησής του και την ιδιομορφία των εμπνεύσεών του. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Πήρε μέρος σε πολλά ποιητικά συνέδρια και φεστιβάλ στο Λονδίνο, στην Αχρίδα της τότε Γιουγκοσλαβίας κ.λπ.

Τιμήθηκε με δύο Πρώτα Κρατικά Βραβεία (1940 και 1956), το Βραβείο Εθνικής Αντίστασης (1945), το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1976), με το βραβείο Ουράνη κ.λπ. Το 1980 πραγματοποίησε τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του «αγνώστου ναυτικού» στο λιμάνι του Γυθείου.

Το 1987 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ήταν κάτοικος Αθηνών (οδός Φιλολάου) και ομιλούσε Γαλλικά και Ιταλικά. Ο Νικηφόρος Βρεττάκος απεβίωσε στις 4 Αυγούστου του 1991. Ο Δήμος Αθηναίων απονέμει κάθε χρόνο ένα λογοτεχνικό βραβείο στη μνήμη του. Το Αρχείο του έχει δωρηθεί και σώζεται στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σπάρτης.

Το κύριο έργο του Νικηφόρου Βρεττάκου είναι ποιητικό. Σε ξεχωριστούς τόμους εκδόθηκαν οι ποιητικές του συλλογές:

Κάτω από σκιές και φώτα (1929), κατεβαίνοντας στη σιγή των αιώνων (1933), ο πόλεμος (1935), οι γκριμάτσες του ανθρώπου (1935), η επιστολή του Κύκνου (1937), το ταξίδι του Αρχάγγελου (1938), Μαργαρίτα, εικόνες από το ηλιοβασίλεμα (1939), το μεσουράνημα της φωτιάς (1940), ηρωική Συμφωνία (1944), 33 Ημέρες (1945), η παραμυθένια πολιτεία (1947), το βιβλίο της Μαργαρίτας (1949), ο Ταΰγετος και η σιωπή (1949), τα θολά ποτάμια (1950), Πλούμιτσα (1951), έξοδος με το άλογο (1952), γράμμα στον Ρ. Οπενχάιμερ (1954), τα ποιήματα 1929-1951 (1956), ο χρόνος και το ποτάμι (1957), η μητέρα μου στην εκκλησία (1957), Βασιλική Δρυς (1958), το βάθος του κόσμου (1961), αυτοβιογραφία (1961), Εκλογή (επιλογή από τις προηγούμενες συλλογές (1965), οδοιπορία (συνολική έκδοση του ποιητικού του έργου σε 3 τόμους, 1972), διαμαρτυρία (1974), ωδή στον ήλιο (1974), το ποτάμι Μπόες και τα εφτά ελεγεία (1975), απογευματινό ηλιοτρόπιο (1976), ανάριθμα (1979), λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη (1981) κ.λ.π.

Παράλληλα ασχολήθηκε με την πεζογραφία και την κριτική.

Σε ξεχωριστούς τόμους εκδόθηκαν τα πεζά έργα του: Το γυμνό παιδί (1939), το αγρίμι (αυτοβιογραφία, 1945), δύο άνθρωποι μιλούν για την ειρήνη του κόσμου (1949), ο ένας από τους δύο κόσμους (1958), Νίκος Καζαντζάκης, η αγωνία του και το έργο του (1959), οδύνη (μυθιστόρημα στα αγγλικά, Νέα Υόρκη, 1969), μπροστά στο ίδιο ποτάμι (1972), μαρτυρίες μιας κρίσιμης εποχής (1979) κ.ά.

Έγραψε επίσης μία τραγωδία με τον τίτλο: Ο Προμηθέας (1978).